Szpital Dworska
specjalizacjaAberracje chromosomowe to zaburzenia dotyczące liczby lub budowy chromosomów. Ich częstość wśród żywo urodzonych noworodków szacuje się na ok. 0.7% . Obraz kliniczny u pacjentów z aberracjami chromosomowymi jest bardzo szeroki i obejmuje takie objawy, jak: opóźnienie rozwoju psychomotorycznego, niepełnosprawność intelektualną, cechy dysmorfii twarzy, wady rozwojowe, czy niedobór wzrostu.
Konsultacja genetyczna jest przeprowadzana przez lekarza specjalistę w zakresie genetyki klinicznej. Ma ona na celu udzielenie kompletnej porady genetycznej dla pacjentów i rodzin, w których rozpoznano lub podejrzewa się chorobę uwarunkowaną genetycznie.
W trakcie wizyty w Poradni Genetycznej lekarz genetyk zbiera szczegółowy wywiad dotyczący pacjenta i jego rodziny, analizuje całą dokumentację medycznej i rodowód.
Postawienie rozpoznania i udzielenie porady genetycznej jest czasami możliwe już w trakcie pierwszej wizyty, ale zazwyczaj konieczne jest wykonanie specjalistycznych badań molekularnych i cytogenetycznych lub przeprowadzenie dodatkowych konsultacji specjalistycznych. Materiałem do badań genetycznych jest zazwyczaj krew żylna, ale czasami wystarczającą ilość materiału można uzyskać poprzez wykonanie wymazu z wewnętrznej powierzchni policzka.
Pacjentami Poradni Genetycznej mogą być zarówno dzieci, jak i dorośli.
Lipotransfer lub lipofilling to zabieg łączony, polegający na odsysaniu tłuszczu z miejsc ciała, w których nie jest on pożądany (brzuch, biodra, uda), a następnie podaniu go w miejsca, w których większa objętość tkanki tłuszczowej będzie pełnić funkcję modelującą (np. biust, pośladki, usta, pogłębione bruzdy na twarzy).
Wybierz lekarza i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.
Zabieg składa się z 3 etapów:
1. Pobranie tkanki tłuszczowej za pomocą miniaturowych kaniul z obszarów, w których występuje jej nadmiar. W tym celu chirurg plastyczny wykonuje niewielkie otwory w skórze wielkości około 2 mm. Celem pobrania tkanki tłuszczowej stosuje się podciśnienie o optymalnym stopniu tak, aby nie uszkodzić komórek tłuszczu.
2. Przygotowanie preparatu autologicznych komórek tłuszczowych.
3. Iniekcja tkanki tłuszczowej w docelowe miejsce – za pomocą kaniul wstrzykuje się odpowiednio przygotowany preparat tkanki tłuszczowej.
Obecnie wykorzystywane nowoczesne metody lipotransferu są małoinwazyjne, delikatne dla skóry i charakteryzują się krótkim czasem rekonwalescencji. Z tego względu pacjenci często decydują się na zabieg kilku „stref problematycznych” podczas jednego zabiegu.
Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, dzięki czemu pacjent/ka czuje się komfortowo w trakcie realizacji wyżej wymienionych procedur.
Tłuszcz można odessać z niemal każdej części ciała – najlepiej z okolicy, gdzie jest go wystarczająco dużo. Najczęściej tłuszcz pobierany jest z brzucha, bioder, uda, okolic kolana, ramion oraz podwójnego podbródka.
Gdzie najczęściej wstrzykuje się przeszczepiony tłuszcz?
Jeśli tylko pełniejsze usta oddzielają Cię od upragnionego wyglądu, nie musisz godzić się na to, co zostało Ci dane naturalnie! Lipofilling nada Twoim ustom objętość w krótkim czasie i bez użycia substancji obcych dla Twojego organizmu. Wskazaniami do lipofillingu ust są najczęściej wąskie wargi, a także nierównowaga w objętości górnej i dolnej wargi wymagająca dyskretnego wyrównania.
Wskazaniami do lipofillingu twarzy najczęściej są:
Powiększanie piersi za pomocą przeszczepu tkanki tłuszczowej jest szczególnie odpowiednie dla kobiet, które chciałyby nadać swoim piersiom naturalnie wyglądający, długotrwały efekt pełności bez wprowadzania obcego materiału do organizmu. Zaletą tej metody są zachowanie naturalnych cech piersi w wyglądzie i dotyku. Zaletą jest również ryzyka problemów związanych z odpowiedzią immunologiczną, która może wystąpić w przypadku wszczepienia implantów silikonowych.
Lipotransfer - Lipofilling pośladków pomaga przezwyciężyć skutki genetyki poprzez zmianę kształtu pośladków i okolic przyległych takich jak biodra, dolna część pleców oraz uda. Warto rozważyć lifting pośladków własną tkanką tłuszczową, aby:
Przeszczep tłuszczu będzie dobrym rozwiązaniem dla osób, które:
Przeciwwskazania:
Osoby chude i bardzo szczupłe mogą mieć niewystarczającą ilość tkanki tłuszczowej wymaganą do przeszczepu, aby skutecznie powiększyć piersi czy wymodelować pośladki. W tym wypadku lekarz zaproponuje inną metodę modelowania problematycznych okolic ciała.
Po przeszczepieniu tkanki tłuszczowej w ciągu około 3 miesięcy dochodzi do spodziewanej przebudowy wszczepionej tkanki tłuszczowej. Ponieważ własny tłuszcz jest naturalną substancją dla organizmu, około 30% zastosowanego tłuszczu zostanie w tym czasie wchłonięte. Szybkość absorpcji tłuszczu jest kwestią indywidualną. Nowoczesne metody modelowania autologiczną tkanką tłuszczową stosowane w naszym szpitalu pozwalają na zwiększoną przeżywalność przeszczepionych komórek tłuszczowych. Element wchłaniania przeszczepionego tłuszczu jest uwzględniony w planowaniu przedzabiegowym tak, aby uzyskać optymalne efekty lipofillingu.
Ponadto objętość przeszczepionego tłuszczu podlega naturalnym wahaniom w organizmie tak samo, jak cała pozostała podskórna tkanka tłuszczowa. Przy znacznej utracie wagi lub w wyniku naturalnego procesu starzenia wstrzyknięty tłuszcz ulega redukcji.
Wymagana ilość tkanki tłuszczowej zależy to od tego, które partie ciała będą modelowane oraz w jakim stopniu. Przykładowo, do naturalnego powiększenia piersi potrzeba około 150-300 ml tłuszczu na jedną pierś, w zależności od pierwotnego rozmiaru i planowanego efektu zabiegu.
Warto podkreślić, że ilość tkanki tłuszczowej, jaką można bezpiecznie przeszczepić w ramach jednego zabiegu, jest ograniczona. Jeżeli obszar przeznaczony do wymodelowania wymaga wszczepienia dużej objętości tłuszczu, efekt zabiegu planuje się na kilka etapów, powtarzając lipofilling w ustalonych odstępach czasu. Jest to ważne, aby uzyskać jak najbardziej naturalny wygląd, bez nierównomiernego rozmieszczenia tłuszczu, a także, aby uniknąć tworzenia się zwapnień w obrębie tkanki tłuszczowej.
Ponadto, jeżeli po zabiegu dojdzie do wchłonięcia znacznej części tłuszczu, istnieje możliwość powtórzenia lipofillingu dla uzyskania optymalnych efektów po 4-6 miesiącach.
Po liposukcji na skórze mogą utrzymywać się: niewielkie siniaki, obrzęk oraz lekka tkliwość. Dolegliwości te są przejściowe i stopniowo zanikają w ciągu 1 do 2 tygodni. Organizm bardzo dobrze adaptuje przeszczepiony własny tłuszcz, niemniej jednak warto wiedzieć, jak dbać o modelowaną lipofillingiem okolicę w okresie rekonwalescencji. Przed wyjściem ze szpitala otrzymasz dokładne instrukcje, w jaki sposób należy pielęgnować twarz, usta, piersi czy pośladki, aby ranki goiły się jak najszybciej i bez problemów. Do zajęć biurowych można powrócić już w drugim dniu po zabiegu. Wyjątek może stanowić lipofilling pośladków - po zabiegu nie można siedzieć na pośladkach do kilku tygodni. W przypadku lipofillingu pośladków lub piersi należy również unikać intensywnego wysiłku fizycznego przez czas wskazany przez lekarza.
Jeśli zabieg wykonywany jest przez doświadczonego lekarza medycyny estetycznej, powikłania po lipotransferze zdarzają się rzadko. Możliwym powikłaniem jest infekcja w miejscu pobrania lub ostrzyknięcia. Jeżeli przestrzega się podstawowych zasady sterylności podczas zabiegu, a pacjent ściśle stosuje się do zaleceń pozabiegowych, ryzyko infekcji można zredukować prawie do minimum.
| Czas trwania zabiegu (zależny od metody) | 15-45 minut (zależnie od rodzaju i liczby okolic ciała poddawanych zabiegowi) |
| Badania wymagane do zabiegu | ustalane z lekarzem podczas konsultacji kwalifikacyjnej |
| Znieczulenie | miejscowe |
| Pobyt w Szpitalu | Do kilku godzin |
| Okres znacznej dysfunkcji | 1-3 dni |
| Okres ograniczonej dysfunkcji | do ok 1-4 tyg. - w zależności od okolicy poddawanej zabiegowi |
| Zmiana opatrunków | 1x dziennie |
| Przeciwwskazania do zabiegu | Niewystarczająca ilość tkanki tłuszczowej do przeszczepu (osoby bardzo chude) Uogólniona infekcja |
Wybierz lekarza i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.
Ginekomastia jest to nadmierne powiększenie piersi u mężczyzn. Stan ten może negatywnie wpływać na psychikę pacjenta, dlatego w wielu okolicznościach uzasadniona jest operacyjna korekcja zbyt dużych piersi u mężczyzny. Istnieje kilka systemów klasyfikacji ginekomastii. Chirurg plastyczny po zbadaniu piersi dokonuje wyboru najbardziej odpowiedniej metody operacyjnej i przedstawia je pacjentowi podczas wizyty konsultacyjnej.
Wybierz lekarza i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.
Ginekomastia objawia się nienaturalnym powiększeniem jednej lub obu piersi u mężczyzny. Piersi często powiększają się nierównomiernie, co dodatkowo pogłębia problem estetyczny. Objawy ginekomastii mogą przypominać inne schorzenia, m.in. raka piersi. Problem nietypowego wyglądu piersi u mężczyzny zawsze powinien zostać skonsultowany z lekarzem celem postawienia odpowiedniej diagnozy.
Najczęstsza etiologia ginekomastii jest idiopatyczna (nie da się określić bezpośredniej przyczyny powiększenia piersi u mężczyzny). W pozostałych przypadkach ginekomastia może być spowodowana przez:
W celu prawidłowego postępowania z mężczyzną cierpiącym na ginekomastię należy przeprowadzić szczegółowe badanie w celu ustalenia określonej etiologii, które jest dostosowane do wieku pacjenta i prezentowanych objawów — często wymaga to podejścia wielodyscyplinarnego.
Po zidentyfikowaniu i leczeniu przyczyny ginekomastii korekcja chirurgiczna może być nadal wymagana w celu złagodzenia objawów lub poprawy funkcjonowania psychospołecznego.
Zidentyfikowano trzy przedziały wiekowe dotyczące rozwoju ginekomastii, z których wszystkie odpowiadają okresom fizjologicznych zmian hormonalnych u mężczyzn. Pierwszy szczyt przypada na okres noworodkowy, kiedy szacuje się, że u 60–90% mężczyzn rozwija się ginekomastia przejściowa związana z nadmiarem estrogenu przekazywanym przez łożysko matki. Ginekomastia u noworodków zwykle ustępuje w wieku 1 roku życia. Następny przedział wiekowy występuje w okresie dojrzewania u chłopców (w wieku 10–17 lat). U niektórych mężczyzn nie dochodzi do cofania się przerostu tkanki (np. po okresie dorastania) i zostają one powiększone przez resztę życia. Ostatni przedział zawiera się między 50 a 80 rokiem życia, przy czym najczęstszymi przyczynami ginekomastii w tej grupie wiekowej są hipogonadyzm i przewlekłe zażywanie niektórych leków.
Wstępna ocena przeprowadzona przez chirurga plastycznego powinna obejmować dokładny wywiad, który uwzględnia pytania o: moment powiększenia się piersi u mężczyzny, aktualnie przyjmowane leki, obecność przewlekłych schorzeń, obecność raka piersi w rodzinie, a także czy zauważono obecność wydzieliny z brodawki sutkowej.
Ponadto konieczne jest wykluczenie nowotworu złośliwego sutka, który może występować również u mężczyzn (choć znacznie rzadziej niż u kobiet). Lekarz podczas wizyty może wykonać badanie USG piersi. W razie podejrzeń co do obecności guzka złośliwego, lekarz może zadecydować o poszerzeniu diagnostyki o biopsję (pobranie materiału do badania histopatologicznego).
W przypadku podejrzenia zaburzeń hormonalnych konieczne jest wykonanie badań krwi z określeniem poziomu męskich hormonów płciowych, a także USG jąder celem diagnostyki w kierunku hipogonadyzmu lub nabytych schorzeń jąder.
W literaturze opisano kilka systemów klasyfikacji charakteryzujących przerost piersi (sutka) u mężczyzn. Jeden z nich, system klasyfikacji Simona został opisany w 1973 roku i skupia się na jakościowej ocenie nadmiaru skóry i objętości piersi:
I: małe powiększenie piersi, brak nadmiaru skóry,
IIa: Średnie powiększenie piersi, brak nadmiaru skóry,
IIb: Umiarkowane powiększenie piersi, obecny nadmiar skóry,
III: Znaczne powiększenie piersi z obecnością nadmiaru skóry.
Opisano wiele metod chirurgicznego leczenia ginekomastii, które można podzielić na następujące grupy:
Na podstawie dokładnej oceny piersi podczas konsultacji lekarskiej, chirurg plastyczny dobiera najbardziej odpowiednią metodę zabiegu.
Operacja korekcji piersi wymaga zastosowania znieczulenia ogólnego - pacjent pozostaje uśpiony na czas zabiegu.
Większość pacjentów opuszcza szpital 1 dzień po operacji.
Orientacyjny koszt zabiegu korekcji zbyt dużych piersi u mężczyzn wynosi 8000 - 15000 zł.
Długość okresu rekonwalescencji zależy od zastosowanej metody operacyjnej. W większości przypadków nie wolno wykonywać forsownych aktywności z udziałem kończyn górnych przez 2-3 tygodnie. Łagodny dyskomfort w okolicy operowanej utrzymują się do około 4 tygodni po zabiegu. Z tego względu lekarz może zalecić noszenie specjalnej kamizelki, która zapobiega narastaniu obrzęku, zapewnia wsparcie gojącym się tkankom i ułatwia retrakcję skóry. Kamizelka powinna być noszona jak najczęściej przez pierwsze 4 tygodnie po operacji, chyba że lekarz prowadzący zaleci inaczej.
Większość pacjentów potrzebuje kilku dni wolnego przed powrotem do pracy siedzącej przy komputerze. Jeżeli pacjent wykonuje pracę fizyczną z udziałem kończyn górnych, powrót do aktywności zawodowej może nastąpić dopiero po pełnym wygojeniu ran i przywróceniu wymaganej siły mięśni ramion i klatki piersiowej. Najczęściej jest to 2-3 miesiąc po operacji, chyba że lekarz prowadzący zaleci inaczej.
Większość pacjentów może kontynuować ćwiczenia siłowe kończyn dolnych po minimum 2 tygodniach po operacji. W tym okresie nie wolno jednak jeszcze obciążać mięśni klatki piersiowej i kończyn górnych. Treningi górnych partii ciała mogą być kontynuowane po minimum 4 tygodniach od zabiegu.
Należy pamiętać, że powyższe informacje dotyczące rekonwalescencji po operacji ginekomastii są zaleceniami ogólnymi i mogą nie być właściwe dla każdego pacjenta. Zalecenia co do okresu rekonwalescencji po zabiegu są zawsze omawiane indywidualnie z pacjentem w trakcie konsultacji lekarskiej.
Prawdopodobnie najważniejszym czynnikiem powrotu do zdrowia po operacji ginekomastii jest aspekt psychiczny. Pomocnym ćwiczeniem służącym regeneracji psychicznej jest przyjmowanie prawidłowej wyprostowanej postawy. Dzięki lekkim odchyleniu barków do tyłu i utrzymaniu otwartej klatki piersiowej, pewność siebie wynikająca z usunięcia krępującego problemu będzie łatwiejsza do utrwalenia.
| Czas trwania zabiegu (zależny od metody) | 45 - 90 min |
| Badania wymagane do zabiegu | zakładka przygotowanie do operacji |
| Znieczulenie | Ogólne |
| Pobyt w Szpitalu | Do 24 godzin |
| Okres znacznej dysfunkcji | 1-3 dni |
| Okres ograniczonej dysfunkcji | do ok 2-3 tyg. - w zależności od wybranej metody operacyjnej |
| Zdjęcie szwów - pierwsza wizyta | 8-14 dni |
| Zmiana opatrunków | 1x dziennie |
| Przeciwwskazania do zabiegu | Zaburzenia krzepnięcia Uogólniona infekcja Zaawansowana niewydolność serca |
Wybierz lekarza i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.
-
Źródła:
Zatoki szczękowe to parzyste komory położone w obrębie kości szczękowych po obu stronach nosa. Zatoki szczękowe są wyścielone błoną śluzową i wypełnione powietrzem, jednocześnie są połączone z jamą nosową wąskimi ujściami. Oczyszczanie zatok szczękowych z zalegającej wydzieliny, alergenów i zanieczyszczeń wskazane jest przede wszystkim w nawracających stanach zapalnych zatok. Zabieg pozwala złagodzić objawy uczucia nieprzyjemnego ucisku i zatkanego nosa, a ponadto ograniczyć ryzyko nawrotu schorzenia.
Wybierz lekarza i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.
W przebiegu zapalenia zatok (sinusitis) dochodzi do rozwoju stanu zapalnego błony śluzowej wyścielającej zatoki. Objawy zapalenia zatok mogą różnić się w zależności od typu i stopnia choroby. Najczęściej zgłaszane objawy to:
Zabieg oczyszczania zatok przeprowadzany w gabinecie lekarskim jest bezbolesny. Procedura polega na wprowadzeniu płynu o właściwościach antyseptycznych i przeciwzapalnych do przewodu nosowego po jednej stronie. Następnie płyn zostaje odessany za pomocą ssaka przez drugie nozdrze. Celem zabiegu jest rozrzedzenie i wypłukanie zalegającej wydzieliny, co powoduje odblokowanie ujścia zatok przynosowych i złagodzenie objawów.
W niektórych przypadkach ostrego bakteryjnego zapalenia zatok o ciężkim przebiegu lekarz laryngolog może zadecydować o pobraniu wydzieliny do badania na posiew. Dzięki temu można ustalić szczep bakterii wywołujący zapalenie zatok i zastosować bardziej skuteczną antybiotykoterapię celowaną.
Zapalenie zatok szczękowych od zęba może wystąpić, gdy górny ząb (zwłaszcza trzonowy lub przedtrzonowy), staje się źródłem infekcji. Powodem infekcji zęba jest najczęściej nieleczona próchnica i zapalenie miazgi zęba, często przy niewprawnej ekstrakcji (usunięciu zęba) lub uszkodzeniu korzenia zęba. W takim wypadku infekcja może przenieść się na błonę śluzową przyległej zatoki szczękowej. Leczenie polega na usunięciu źródła infekcji, co zazwyczaj oznacza leczenie kanałowe lub usunięcie zainfekowanego korzenia zęba przez lekarza dentystę. Terapia obejmuje także antybiotykoterapię. Jeśli występuje ropień, konieczny może być jego drenaż. Zajęcie zatoki szczękowej przez stan zapalny zwykle prowadzi do nadmiaru zalegającej wydzieliny i niedrożności anatomicznego połączenia z jamą nosową. Konieczna jest wtedy także specjalistyczna opieka lekarza laryngologa, aby zapobiec przejściu ostrej infekcji w przewlekłe zapalenie zatok.
Przewlekłe zapalenie zatok występuje, gdy:
W leczeniu przewlekłego zapalenia zatok stosuje się:
Zaniedbanie leczenia może prowadzić do groźnych powikłań takich jak:
Wybierz lekarza i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.
Rak języka jest jedną z najczęstszych lokalizacji nowotworów złośliwych głowy i szyi. Rak języka może dotyczyć zarówno przedniej ruchomej części języka, jak i obszaru położonego bardziej z tyłu (nasady). Pierwsze patologiczne zmiany na języku w postaci guza, owrzodzenia czy narośli są dość łatwo zauważalne podczas codziennej higieny jamy ustnej. Bardzo istotne jest wczesne zgłoszenie się do lekarza laryngologa, który oceni czy guzki na języku lub inne niepokojące zmiany są problemem przejściowym, czy też mogą wskazywać na poważniejsze schorzenia, z nowotworem złośliwym języka włącznie. W przypadku nowotworu kluczowe jest jak najwcześniejsze rozpoczęcie leczenia, ponieważ ze względu na bogatą sieć naczyń limfatycznych języka, rak bardzo szybko daje przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych. Ponadto wczesne wykrycie nowotworu pozwala na mniej inwazyjne i mniej okaleczające leczenie w obrębie struktur głowy i szyi.
Jeżeli niepokoi Cię powiększający się guzek, nieschodzące plamy lub niegojące się owrzodzenia na języku, umów wizytę u lekarza laryngologa, który oceni zmianę i w razie potrzeby skieruje Cię na dodatkowe badania.
Wybierz lekarza i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.
Do ważnych zmian przednowotworowych języka, które mogą wiązać się z obecnością komórek dysplastycznych, należą leukoplakia i erytroplakia.
Leukoplakia objawia się białawymi plamami na powierzchni języka, których nie udaje się zetrzeć np. szczoteczką do zębów. Leukoplakia wiąże się z niskim ryzykiem transformacji złośliwej, w związku z czym zaleca się proste wycięcie chirurgiczne białawych plam.
Erytroplakia charakteryzuje się występowaniem czerwonych aksamitnych rumieniowatych plam na języku i wiąże się z wysokim ryzykiem transformacji do nowotworu złośliwego. Zaleca się szerokie miejscowe wycięcie tych zmian.
Dwa główne niezależne czynniki ryzyka rozwoju raka języka to:
1) nałogowe palenie tytoniu - dym papierosowy zawiera substancje rakotwórcze, głównie nitrozoaminy i wielopierścieniowe węglowodory.
2) spożywanie wysokoprocentowaego alkoholu - alkohol ulega przemianie do aldehydu octowego o właściwościach mutagennych.
Pozostałe czynniki ryzyka rozwoju raka języka:
Przewlekłe narażenie jamy ustnej na działanie czynników rakotwórczych prowadzi do uszkodzenia DNA komórek nabłonka. Dwie z najlepiej znanych zmian genetycznych, które prowadzą do raka języka i ogólnie raka płaskonabłonkowego głowy i szyi, to mutacje w genie supresorowym nowotworu p53 i nadekspresja onkogenu receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR).
Podczas wizyty lekarz przeprowadzi dokładne badanie jamy ustnej pacjenta. Specjalista oceni m.in. lokalizację, ogólny wygląd, kolor, kształt, brzegi oraz obecność lub brak owrzodzenia podejrzanej zmiany. Laryngolog może zbadać język palpacyjnie w celu oceny zajętych obszarów języka. Dodatkowo, za pomocą giętkiego fiberoskopu lekarz oglądnie także jamę nosową, nosogardziel, tylną część jamy ustnej i gardła oraz krtań.
Następnie konieczne jest zbadanie okolicy szyi pod kątem wyczuwalnych powiększonych węzłów chłonnych, szczególnie w okolicy podbródkowej i podżuchwowej.
W razie podejrzenia zmiany o charakterze złośliwym wskazane jest wykonanie biopsji guza na języku.
Tomografia komputerowa z kontrastem dostarcza bardziej precyzyjnych informacji dotyczących wielkości guza, lokalizacji, rozległości i wyglądu radiologicznego wykrytej zmiany. W przypadku zaawansowanej choroby w chwili rozpoznania zwykle wykonuje się dalsze obrazowanie klatki piersiowej za pomocą tomografii komputerowej lub pozytonowej tomografii emisyjnej całego ciała (PET)/CT, aby wykluczyć odległe przerzuty nowotworu.
Leczenie raka języka obejmuje chirurgiczne wycięcie guza na języku, radioterapię i chemioterapię. Czasami stosuje się terapie celowane, immunoterapie. Postępowanie jest planowane i realizowane przez interdyscyplinarny zespół: chirurga, onkologa, laryngologa, logopedę. Leczenie jest zawsze planowane indywidualnie i zależy m.in. od stadium zaawansowania nowotworu oraz od tego, czy guz występuje na przedniej, czy tylnej części języka. Po otrzymaniu rozpoznania otrzymasz także poradę dotyczącą przygotowania się do leczenia w zakresie zalecanej diety oraz konieczności rezygnacji z używek (palenia, picia alkoholu).
Wybierz lekarza i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.
Parking koło Szpitala Dworska - wjazd od ulicy Bułhaka
