ZADZWOŃ DO NAS - 12 352 25 25

Stwardnienie rozsiane

Stwardnienie rozsiane

Stwardnienie rozsiane (SR) jest powoli postępującą chorobą, która cechuje się wieloogniskowymi, zapalno-demielinizacyjnym plakami występującymi w mózgu i w rdzeniu kręgowym.

Stwardnienie rozsiane diagnozowane jest zazwyczaj między 20. a 50. rokiem życia. Choroba atakuje w okresie największej aktywności życiowej: młodych dorosłych, którzy przygotowują się do opuszczenia swojego domu rodzinnego w poszukiwaniu wykształcenia, pracy albo podjęcia nowych ról społecznych; rozwijających kariery zawodowe oraz zakładających rodziny, a także osoby w wieku średnim, które są aktywne zawodowo i planują zmiany w życiu, związane z przejściem na emeryturę.

We wszystkich wspomnianych powyżej grupach wiekowych diagnoza SM, choroby przewlekłej oraz nieprzewidywalnej, wpływa na życie pacjenta, a także członków rodziny oraz ich najbliższych. Obecnie podstawową metodą diagnozowania stwardnienia rozsianego jest rezonans magnetyczny ( MRI).

Umów wizytę teraz - do lekarza zajmującego się leczeniem stwardnienia rozsianego w naszym szpitalu

dr n.med. Jolanta Majka - spec. neurolog


dr n.med. Jolanta Majka - spec. neurolog

lek. med. Wojciech Koźmiński - spec. neurolog


lek. med. Wojciech Koźmiński - spec. neurolog

 

Epidemiologia stwardnienia rozsianego

Częstość występowania stwardnienia rozsianego (SM) w Polsce szacuje się na 30-100 przypadków na 100 000 mieszkańców. Częstość zachorowania na SM jest wyższa w krajach o rozwiniętych. Szacuje się, że w Polsce jest obecnie około 60 000 pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane.

Stwardnienie rozsiane przyczyny

Przyczyna stwardnienia rozsianego nie jest jednoznacznie określona, jednak wielu badaczy wskazuje na dość duże znaczenie układu immunologicznego w jej powstawaniu.

Określono też czynniki, które wyzwalają tę chorobę, a wśród nich czynniki:

  1. wewnątrzpochodne:
  • podłoże genetyczne,
  • zaburzona regulacja odpornościowa (immunologiczny defekt),
  • fizykochemiczne zmiany mieliny,
  • zaburzenia przemiany mieliny .
  1. zewnątrzpochodne:
  • zakażenie retrowirusem albo nagminnym nieswo­istym wirusem (wirusem paragrypy, albo odry itp.),
  • czynniki,
  1. geograficzne,
  2. środowiskowe.
  • klimat.

Patomechanizm powstawania stwardnienia rozsianego

Stwardnienie rozsiane jest chorobą ośrodkowego układu nerwowego. Charakteryzuje się występowaniem nawrotów i remisji, tj. okresami bezobjawowymi. Mielina otaczająca włókno nerwowe rozpada się, w jego miejscu pojawiają się blizny lub stwardnienie, stąd nazwa choroby. Choroba charakteryzuje się wieloogniskowością. Dostępne ogniska mogą występować w różnych częściach układu nerwowego i dają obraz rozpowszechnionego użycia obejmującego drugą część tego terminu. Ze względu na rozproszony charakter choroby

Odmiany stwardnienia rozsianego

Wyróżnia się cztery odmiany stwardnienia rozsianego :

  • mózgowo-rdzeniową,
  • kręgosłupową (parapetyczną – z dominacją niedowładu kończyn dolnych),
  • móżdżkową,
  • hemiparetyczną (w tej odmianie występuje głównie hemipareza

Stwardnienie rozsiane objawy

Stwardnienie rozsiane pierwsze objawy to: zapalenie nerwu wzrokowego, ataksja móżdźkowa, zawroty głowy, drętwienie kończyn, problemy z oddawaniem moczu.. Uszkodzenie mieliny powoduje blokadę przewodzenia oraz wywołuje różne objawy.

Do typowych zaburzeń spowodowanych SM zalicza się :

  • niedowłady spastyczne, przeważnie koń­czyn dolnych,
  • ataksję (niezborność ruchową),
  • zniesienie odruchów brzusznych,
  • parestezje,
  • labilność emocjonalną,
  • triadę Charcota (oczopląs, drżenie zamiarowe, mowę skandowaną ),
  • zaburzenia
  1. czynności zwieraczy (pęcherzowo-odbytniczych),
  2. logicznego myślenia ,
  • iii. afektywne,
  1. seksualne( impotencja).
  • uczucie zmęczenia/ znużenia

Ponad to do wymienionych zaburzeń dołączają się też objawy psychologiczne:

  • dotyczące aktualnego stanu zdrowia,
  • o przyszłość swoją i najbliższej rodziny (jako obawy antycypacyjne),
  • obawy o finanse,
  • problemy natury osobisto-intymnej,
  • lęk przed samotnością,

Stwardnienie rozsiane leczenie

Leczenie stwardnienia rozsianego opiera się na terapii zmniejszającej objawy chorobowe, ograniczających czas trwania rzutu choroby, jej nasilenie, środkami wpływającymi na naturalny przebieg choroby. Terapia interferonem jest obecnie jedną z najczęściej i najdłużej stosowanych w tej chorobie. Od lat podkreśla się dużą rolę witaminy Dw modulowaniu klinicznego przebiegu SM. Oprócz tego stosuje się: specjalny lek, kóty jest Copolymerem oraz Immunoglobuliny i leki Immunosupresyjne. W przypadku leczenia stwardnienia rozsianego ważna jest ocena stanu zdrowia pacjenta na każdym z etapów tej choroby. Podstawowe zalecenia zdrowotne dla osób chorych na SM opuszczających szpital to zdrowy tryb życia. W tym przypadku pacjent powinien codziennie ćwiczyć , zdrowo odżywiać się, spać przez 7-9 godzin dziennie, odpoczywać, skutecznie radzić sobie ze stresem. Pacjent powinien unikać pośpiechu. W przebiegu SM należy regularnie uprawiać sport w celu poprawy siły mięśniowej oraz utrzymania pełnego zakresu ruchów, normalizacji napięcia mięśniowego.

Pacjentom z SM nie zaleca się wykonywania żadnych ćwiczeń w ostrym okresie stwardnienia rozsianego, a po wyjściu ze szpitala, powinien zrobić 10-dniową przerwę w celach adaptacyjnych. W przebiegu SM bardzo istotna jest dobrze dobrana dieta zawierająca 6-8 szklanek płynów dziennie, w tym sok jabłkowy oraz sok winogronowy, sok pomarańczowy a także schłodzone mleko.

Rehabilitacja w stwardnieniu rozsianym

Skuteczna strategia postępowania w leczeniu SM musi uwzględniać złożony charakter niepełnosprawności spowodowanej chorobą, w tym fakt, że leczenie jednego objawu może zaostrzyć inny. W takiej sytuacji kompleksowe działanie jest wielokierunkowe i obejmuje dostarczanie informacji, edukację pacjentów, leczenie wielodyscyplinarne i farmakoterapię. Wreszcie, różnorodna i zmienna natura stwardnienia rozsianego oznacza, że potrzeby konkretnego pacjenta zmienią się z czasem, często nagle , obejmując coraz szersze spektrum działań.

Idealną dla złożonych i zmieniających się potrzeb pacjentów ze stwardnieniem rozsianym jest rehabilitacja, w której nacisk kładziony jest na edukację oraz niezależność pacjenta. Ma to celu zwiększenie niezależności i poprawę jakości życia chorego poprzez maksymalizację możliwości i zaangażowania się pacjentów.

Światowa Organizacja Zdrowia zdefiniowała to jako „aktywny proces, w ramach którego osoby niepełnosprawne z powodu obrażeń lub choroby osiągają pełne wyleczenie lub, jeśli pełne wyzdrowienie jest niemożliwe, uświadamiają sobie swój potencjał fizyczny, psychiczny i społeczny oraz są zintegrowane z odpowiednim środowiskiem.

Podstawowe elementy rehabilitacji w stwardnieniu rozsianym jest :

  • multidyscyplinarna ocena specjalisty,
  • przyjęcie linii terapii mającej na celu osiągnięcie celów,
  • ocena wpływu na chorego i stopnia osiągnięcia celów.

Ten rodzaj rehabilitacji ma zastosowanie na każdym z etapów choroby, od diagnozy po leczenie osób z najcięższym stopniem niepełnosprawności. W celu ustalenia planu działania stosownie do potrzeb osób ze stwardnieniem rozsianym właściwe wydaje się wyszczególnienie głównych stadiów choroby. W tym przypadku są to:

  • rozpoznanie
  • niepełnosprawność lekka
  • niepełnosprawność umiarkowana
  • niepełnosprawność ciężka

Na każdym z tych etapów należy wziąć pod uwagę: dostęp do aktualnych informacji, ocena specjalistyczna o charakterze multidyscyplinarnym, elastyczność i dostępność, dobra komunikacja, i wzmacnianie osób z SM.

 

Bibliografia:

  • W. Palasik, Leki biologiczne w leczeniu stwardnienia rozsianego. Przegląd aktualnych osiągnięć, Postępy Nauk Medycznych 10/2013, s. 715-719
  • K. Adamczyk, Pielęgniarstwo neurologiczne, Wyd. Czelej, Lublin 2000, s. 60-67
  • Ch. H. Polman, Przewodnik po lekach i leczeniu, Stwardnienie rozsiane, Polskie Towarzystwo stwardnienia rozsianego, Warszawa 2007, s. 33-49, s.59
  • R. C. Kalb, Stwardnienie rozsiane, Polskie Towarzystwo stwardnienia rozsianego, Warszawa 2008, s. 1-16

Rejestracja Wizyty

Spis treści

Kontakt

ul. Dworska 1B, 30-314 Kraków
[email protected]


Szpital Dworska - Kraków

Godziny otwarcia

Poniedziałek:
7:30 - 20:30
Wtorek:
7:30 - 20:30
Sroda:
7:30 - 20:30
Czwartek:
7:30 - 20:30
Piątek:
7:30 - 20:30
Sobota:
7:30 - 14:00
Niedziela:
nieczynne
lokalizacja parkingu

Parking koło Szpitala Dworska - wjazd od ulicy Bułhaka