Termin „opadająca stopa” odnosi się do stanu, w którym nie jest możliwe pełne czynne zgięcie grzbietowe stopy z powodu niedowładu lub porażenia mięśni grupy przedniej podudzia. Widoczne opadanie stopy podczas chodzenia prowadzi do kompensacji ruchowych, które wpływają negatywnie na wzorzec chodu i jakość życia. Przyczynę stopy opadającej stanowi uszkodzenie obwodowych włókien nerwowych zaopatrujących grupę mięśni zginających grzbietowo stopę. Najczęściej dochodzi do urazu nerwu strzałkowego lub ucisku korzenia rdzeniowego w przebiegu rwy kulszowej. Opadająca stopa może stanowić również powikłanie patologii zlokalizowanych w centralnym układzie nerwowym. Leczenie uzależnione jest od poziomu i stopnia uszkodzenia włókien nerwowych. W przypadku braku nadziei na powrót funkcji nerwu rozważa się wykonanie zabiegu operacyjnego polegającego na transferze określonych ścięgien mięśni.