ZADZWOŃ DO NAS - 12 352 25 25

Żylaki - przyczyny i leczenie

Żylaki – czym są, w jaki sposób je leczyć?
Żylaki dotyczą od 25-36% populacji kobiet oraz 10-28 % mężczyzn zamieszkałych w Europie.
I choć wydaje się, że są one jedynie defektem estetycznym, to poważne schorzenie. Nieleczenie żylaków może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych, typu zakrzepica, a tym samym nawet do śmierci.

Umów wizytę teraz - do lekarza zajmującego się leczeniem żylaków

Wybierz lekarza i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.

lek.med. Robert Muszyński - Chirurg naczyniowy, Flebolog


lek.med. Robert Muszyński - chirurg naczyniowy, flebolog, Kraków

lek.med. Wojciech Kowalewski - spec. chirurg ogólny, chirurg naczyniowy


lek.med. Wojciech Kowalewski - spec. chirurg ogólny, chirurg naczyniowy

 

Czym są żylaki?

Żylaki są to zdeformowane i widocznie poszerzone żyły, które są oznaką, że krew nie krąży w sposób prawidłowy. U zdrowych osób krew płynie swobodnie od serca do np. kończyn dolnych i płynnie powraca, dzięki pompie mięśniowej oraz zastawkom żylnym umieszczonym w żyłach. To dzięki tym zastawkom nie dochodzi do zjawiska refluksu, czyli cofania się krwi z żył głębokich do powierzchownych. U osób z nieprawidłowym krążeniem krwi dochodzi niestety do cofnięcia krwi do żył powierzchownych, co skutkuje ich poszerzaniem się oraz deformacją. Żyły powierzchowne objęte tym schorzeniem bardzo często przypominają kręty sznur z wyczuwalnymi uwypukleniami i znane są właśnie jako żylaki. Towarzyszy im zwykle obrzęk nóg oraz stóp, mrowienie lub pieczenie, bolesność, czy uczucie ciężkości nóg, które bardzo często mija po np. odpoczynku z uniesionymi w górę nogami.

Jak powstają żylaki?

Układ naczyniowy składa się z żył głębokich oraz żył powierzchownych (widocznych czasem pod skórą). Te dwa układy połączone są ze sobą mniejszymi żyłami, tak zwanymi żyłami przeszywającymi. Łączą się one także bezpośrednio w dwóch miejscach: w pachwinie i w okolicy pod kolanami.

Żyły głębokie zbierają krew z tkanek kończyn dolnych, a także krew, która płynie do nich z żył powierzchownych za pośrednictwem żył przeszywających. Są to żyły, bez których kończyna dolna nie mogłaby funkcjonować. Przepływa przez nie prawie 90% krwi. Do żył głębokich zaliczamy m.in.: żyły piszczelowe tylne, żyły piszczelowe przednie, żyłę podkolanową i żyłę udową. Umiejscowione są dość głęboko pod powięziami, w pobliżu szkieletu kostnego, a okalają je mięśnie. To dzięki uciskaniu naczyń krwionośnych podczas skurczu mięśni może dochodzić m.in. do pompowania krwi w kierunku serca. Choć nie jest to jedyny „mechanizm”, który pomaga krwi przedostać się do góry. Aby krew mogła wrócić z kończyn dolnych, musi wystąpić bowiem interakcja pomiędzy pompą, jaką jest serce, a gradientem ciśnień, jak również pompą mięśni nóg oraz wydolnością zastawek żylnych.
Układ żył powierzchniowych umiejscowiony jest pod skórą lub trochę głębiej w tkance tłuszczowej. Żyły te są łatwo dostrzegalne gołym okiem. To właśnie w żyłach powierzchownych, do których należą: żyła odpiszczelowa (rozpoczynająca się w końcu żylnego łuku grzbietowego stopy i ciągnąca się przez całą kończynę wzdłuż pachwiny) oraz żyła odstrzałkowa (ma początek w bocznym końcu żylnego łuku grzbietu stopy i kończy się pod kolanami, gdzie łączy się z żyłą głęboką podkolanową) powstaje najbardziej ewidentny objaw niewydolności żylnej, czyli żylaki.

Powstanie żylaków wiąże się ze zjawiskiem refluksu, czyli cofaniem się krwi z żył głębokich do żył powierzchownych. Prawidłowo krew powinna przepływać od żył powierzchownych, przez żyły przeszywające, do żył głębokich a stamtąd do serca. Aby nie dochodziło do cofania się krwi, żyły zaopatrzone są w zastawki. Jeśli jednak mechanizm zatrzymywania krwi przez zastawki zawiedzie, wówczas w żyłach powierzchownych gromadzi się krew. Dochodzi wówczas do rozciągnięcia tych żył oraz ich deformacji, a następnie utworzenia się żylaków. Proces powstawania żylaków jest procesem kaskadowym. Kiedy bowiem pierwsza zastawka ulega ciśnieniu i napierającej na nią, cofającej się krwi, pcha ją w kolejny odcinek, na kolejną zastawkę, która po czasie również ulega uszkodzeniu i powoduje naruszenie kolejnej zastawki. To dlatego każde leczenie operacyjne musi zabezpieczać najwyższą zastawkę, od której proces się zaczął. W przeciwnym wypadku mechanizm powstawania żylaków się powtórzy.

Pojawienie się żylaków nie jest jednak tylko konsekwencją źle działających zastawek, lecz również zmianami zachodzącymi w strukturze ścian naczyń. Te patologiczne zmiany mające miejsce zarówno w matrycy zewnątrzkomórkowej jak i w składnikach komórkowych mogą występować pierwotnie lub też być wynikiem procesu chorobowego. Porównując zdrowe i chore żyły można zauważyć np. mniejszą ilość elastyny w tych drugich oraz jej zmienioną strukturę. Można dostrzec też, że pojawia się w nich zwiększona ilość kolagenu typu I. Zmienia to proporcje pomiędzy kolagenem typu I odpowiadającym za sztywność tkanek a kolagenem typu III, który odpowiada za ich rozciągliwość. Wynikiem tego stanu rzeczy jest m.in. przerywanie warstw komórek mięśni gładkich, zmiana struktury żyły, co przyczynia się do rozwoju niewydolności żylnej.

Przyczyny powstawania żylaków

Za jedną z przyczyn powstawania żylaków uważa się obciążenie rodzinne. Pewne osoby więc będą miały większą skłonność do żylaków niż inne (prawdopodobieństwo to może wynosić nawet 80%, jeśli bliscy krewni też mieli problemy z deformacją żył i niewydolnością zastawek). Wynika to z osłabienia tkanki łącznej i większej predyspozycji do jej rozciągania. Oczywiście oprócz skłonności dziedzicznych będzie miał wpływ także styl życia: czyli np. długotrwała praca siedząca, niewłaściwe odżywianie, czy też palenie papierosów. Czynnikiem, który przyczyni się również do pojawienia się żylaków, będą też wszelkiego rodzaju urazy żył lub te wynikające ze zmian chorobowych np. cukrzycy. Również wszelkiego rodzaju zmiany hormonalne spowodowane np. ciążą, czy zażywaniem tabletek antykoncepcyjnych, mogą przyczynić się do wystąpienia żylaków.

Jak leczyć żylaki?

Metoda uciskowa
Leczenie uciskiem, czyli tak zwaną kompresoterapię, stosuje się u tych osób, które nie mogą lub nie wyrażają zgody na poddanie się skleroterapii lub operacji oraz u tych ludzi, którzy są bezpośrednio po innego typu zabiegach stanowiących istotne ku temu przeciwskazanie. Kompresoterapia polega przede wszystkim na zastosowaniu nierównomiernego ucisku za pomocą elastycznej pończochy lub specjalnego bandaża. Ucisk ten stosowany jest na np. odcinek nogi od stopy do pachwiny. Osoby, które borykają się z problemem żylaków, nie powinny same dobierać pończoch, czy opasek uciskowych. Kompresy powinny być dobrane do indywidualnych potrzeb pacjenta przez lekarza prowadzącego. Niewłaściwy np. zbyt mocny ucisk spowodować może kolejne komplikacje zdrowotne np. zwiększyć zastój krwi w nodze, a przez to spowodować zakrzep. Mimo, iż pończochy, czy bandaże, przynoszą wiele korzyści takich jak: przyspieszenie przepływu krwi, poprawa wydolności zastawek, zmniejszenie obrzęków, czy też zmniejszenie średnicy żył, to jednak nie każdy może je stosować. Przeciwskazaniem do kompresoterapii są bowiem: choroby tętnic, które wywołują niedokrwienie kończyn; jak również świeża zakrzepica żył głębokich, czy też stany zapalne skóry.

Istnieją 4 klasy ucisku kompresów stosowanych w praktyce klinicznej:
• Klasa I (poniżej 25 mm Hg) – stosowane w celu zapobiegania żylaków, głównie profilaktycznie, jak również w początkowych etapach niewydolności żylnej;
• Klasa II (25-35 mm Hg) – stosowane, gdy żylaki są już widoczne i duże oraz wtedy, gdy dochodzi już do zmian skórnych. Zalecane przede wszystkim kobietom w ciąży;
• Klasa III (35-45 mm Hg) – używane w bardzo zaawansowanej chorobie żył;
• Klasa IV (powyżej 45 mm Hg) – stosowane przy dużych obrzękach powodujących ból.

Leczenie farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne może być formą wsparcia w leczeniu innymi metodami zaleconymi przez lekarza, jednak nie może ich zastąpić. Nie zastąpi więc metody ucisku, ruchu, skleroterapii, czy operacji. Podanie leków może jedynie pomóc pacjentowi w polepszeniu krążenia w naczyniach włosowatych, w przyspieszeniu opróżniania krwi z żył, czy we wzmacnianiu i uszczelnianiu ścian żył. Istotne jest także działanie przeciwzapalne. Pomaga to w zmniejszeniu obrzęków nóg, w zniesieniu bólu, nocnych kurczy, czy likwidacji zastojów żylnych. Większość preparatów stosowanych w przypadku żylaków zawiera substancje pozyskane z roślin lub owoców np. z miłorzębu japońskiego, arniki górskiej, nasion kasztanowca, czy też wyciągu z winogron lub cytrusów. Najskuteczniej pomagają one usprawnić krążenie krwi i wzmocnić naczynia włosowate we wczesnych stadiach rozwoju choroby żylnej, przy pojawiających się dopiero zastojach krwi, obrzękach nóg.

Małoinwazyjne bezbolesne leczenie żylaków systemem FLEBOGRIF

Jest to nowoczesna małoinwazyjna metoda leczenia żylaków wykonywana w znieczuleniu miejscowym w warunkach ambulatoryjnych, pozwalająca na szybki powrót do codziennych aktywności -> dowiedz się więcej o metodzie usuwania żylaków metodą FLEBOGRIF

Leczenie chirurgiczne

Leczenie chirurgiczne prowadzi do wyleczenia żylaków i usunięcia źródła ich powstania. Dopóki przez zmienione chorobowo żyły nadal będzie przepływać krew, problem deformacji żył będzie się pogłębiał. Dopiero ich usunięcie spowoduje, że organizm wróci do normy. Leczenie operacyjne ma dwa główne cele: zlikwidowanie refluksu z żył głębokich do powierzchownych oraz usunięcie wszystkich miejsc, które stanowią punkty patologicznego przecieku; jak również – zlikwidowanie wszystkich żył powierzchownych, które są nadmiernie poszerzone i mają niewydolne zastawki. Usunięcie żył powierzchownych nie niesie ze sobą żadnych zagrożeń w zakłóceniu przepływu krwi, albowiem przez żyły tego typu przepływa około 10% krwi żylnej, organizm więc poradzi sobie bez nich. Usunięcie żył łączących, czy przeszywających to też nie problem, albowiem zamknięcie takiej żyły np. podczas laserowego zabiegu, spowoduje, że krew znajdzie inną drogę przepływu. Do najczęstszych metod usuwania żył zalicza się: stripping, miniflebektomię (tak zwaną flebektomię ambulatoryjną), czy też wewnątrzżylną terapię laserową. Według naukowych doniesień, chirurgiczne leczenie żylaków jest złotym standardem postępowania.

-


Źródła:
• H. Marona, A. Kornobis, Patofizjologia rozwoju żylaków oraz wybrane metody ich leczenia – aktualny stan wiedzy, „Postępy Farmakoterapii” 2009, tom 65, nr 2, s. 88-92.
• A.Jawień, A. Szotkiewicz, Anatomia u żylnego kończyny dolnej, „Przewodnik Lekarski” 2004, nr 8, s. 24-28.
• W. Noszczyk, Żylaki i inne choroby żył i kończyn dolnych, Warszawa 2007, s. 54-56, 61
• A.A. Ramelet, Ph. Kern, M. Perrin, Żylaki i teleangiektazje, Gdańsk 2004, s. 222

Rejestracja Wizyty

Spis treści

Kontakt

ul. Dworska 1B, 30-314 Kraków
[email protected]


Szpital Dworska - Kraków

Godziny otwarcia

Poniedziałek:
7:30 - 20:30
Wtorek:
7:30 - 20:30
Sroda:
7:30 - 20:30
Czwartek:
7:30 - 20:30
Piątek:
7:30 - 20:30
Sobota:
7:30 - 14:00
Niedziela:
nieczynne
lokalizacja parkingu

Parking koło Szpitala Dworska - wjazd od ulicy Bułhaka