Moczenie nocne u dzieci wynika przeważnie z przyczyn medycznych (np. nocnego spadku wydzielania wazopresyny, wad anatomicznych układu moczowego, zaburzeń czynności układu nerwowego). W niektórych przypadkach mimowolne oddawanie moczu podczas snu może być związane z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). U wysoko wrażliwych dzieci nietrzymanie moczu w nocy może być natomiast skutkiem stresu, np. w wyniku rozwodu rodziców, po urodzeniu się rodzeństwa, śmierci członka rodziny. Niezależnie od przyczyny dziecko z problemem moczenia nocnego często negatywnie przeżywa swoje dolegliwości, czuje się gorsze od rówieśników oraz może wykazywać tendencję do izolacji.

Pomoc psychologa dziecięcego stanowi cenne wsparcie dziecka i rodziców w procesie diagnostycznym (kiedy jeszcze nie wiadomo, co jest przyczyną problemu). Ponadto rozmowa z psychologiem pomaga dziecku zachować zdrowe poczucie własnej wartości oraz przyczynia się do budowania otwartości i zaufania w komunikacji z rodzicami i personelem medycznym. 

Moczenie nocne u dzieci - wsparcie psychologa dziecięcego

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem). 

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Przyczyny moczenia nocnego u dzieci

• wady anatomiczne układu moczowego, 
• choroby układu nerwowego zaburzające kontrolę trzymania i oddawania moczu (przepuklina oponowo-rdzeniowa, tłuszczaki kanału kręgowego w odcinku lędźwiowo-krzyżowym, guzy rdzenia kręgowego, mózgowe porażenie dziecięce,
• nadmierna produkcja moczu podczas snu spowodowana przez niedobór wazopresyny (często uwarunkowana genetycznie), 
• zmniejszona pojemność pęcherza moczowego,
• zaburzenia emocjonalne. 

Związek ADHD z moczeniem nocnym

Nie wszystkie dzieci z ADHD mają problemy z nietrzymaniem moczu, aczkolwiek istnieją badania wskazujące na wspólne występowanie obu problemów u części pacjentów. Kilka potencjalnych czynników może tłumaczyć to powiązanie:

• Dzieci z ADHD mogą mieć trudności z zauważaniem sygnałów pełnego pęcherza, tzn. zajęte zabawą w godzinach wieczornych, nie zawszę odczuwają potrzebę skorzystania z toalety przed snem. 
• ADHD często towarzyszą trudności z zasypianiem i utrzymaniem snu. Niewłaściwe wzorce snu mogą wpływać na regulację czynności układu moczowego, co z kolei zwiększa ryzyko moczenia nocnego. 
• Istnieją badania wskazujące na pewne wspólne obszary neurobiologiczne związane z kontrolą pęcherza i regulacją uwagi u osób z ADHD.
• Dzieci z ADHD mogą doświadczać większego stresu i odczuwać wyższy poziom lęku w codziennym życiu, co również może wpływać na ogólną zdolność do trzymania moczu. 

W czym pomaga rozmowa z psychologiem?

Rozmowa psychologa z dzieckiem jest częścią kompleksowego podejścia do problemu moczenia nocnego. Wsparcie emocjonalne i edukacja mogą być kluczowe w diagnostyce i skutecznej terapii. 

Pomoc w procesie diagnostycznym

Gdy dziecko bardzo wstydzi się nietrzymania moczu i nie chce o tym otwarcie rozmawiać z rodzicami, a na propozycję wizyty u lekarza reaguje zamknięciem się w sobie lub histerią, psycholog może ułatwić dziecku zrozumienie tej trudnej sytuacji. Psycholog stworzy bezpieczne i poufne środowisko, w którym dziecko będzie mogło wyrazić swoje uczucia i obawy związane z nietrzymaniem moczu i wizytą u lekarza. W tym celu mogą zostać wykorzystane różne techniki terapeutyczne, takie jak gry czy działania kreatywne (np. rysowanie), które pomogą dziecku wyrazić swoje uczucia w sposób mniej werbalny. Psycholog będzie kierować się indywidualnymi potrzebami i preferencjami dziecka, szukając metod komunikacji, które będą dla niego bardziej komfortowe niż rozmowa bezpośrednia. Celem jest zbudowanie zaufania i relacji z dzieckiem, co może zachęcić je do stopniowego otwierania się i rozmowy na temat problemu także z innym specjalistą.

Wsparcie w rozumieniu emocji

Poprzez pracę nad budowaniem umiejętności radzenia sobie z emocjami i wzmocnienie poczucia własnej wartości, psycholog może pomóc dziecku w zrozumieniu, że problem z nietrzymaniem moczu nie definiuje go jako osoby.

Edukacja

Psycholog może edukować dziecko na temat zdrowego funkcjonowania układu moczowego, pomagając w zrozumieniu, co może mieć wpływ na kontrolę oddawania moczu. Oprócz tego może też zaproponować strategie radzenia sobie ze stresem, uczyć technik relaksacyjnych lub sposobów zarządzania emocjami pomocnych w kontrolowaniu problemu.

W jakim wieku dziecko może skorzystać z pomocy psychologa?

Problem moczenia nocnego rozpoznaje się, gdy dochodzi do regularnego mimowolnego oddania moczu w trakcie snu u dziecka, które ukończyło 5 rok życia (dziewczynki) lub 6 rok życia (chłopcy). 

Mimowolne oddawanie moczu w nocy - domowe sposoby

1. Zapewnienie regularnych godzin snu może pomóc w synchronizacji cyklu czuwania i funkcji układu moczowego. Staraj się, aby dziecko chodziło spać i wstawało o stałych porach każdego dnia.

2. Zwróć uwagę, aby dziecko regularnie i wystarczająco dużo piło w ciągu dnia, ale unikaj picia większych objętości płynów bezpośrednio przed snem.

3. Zachęcaj dziecko do korzystania z toalety przed pójściem spać, nawet jeśli nie ma silnego parcia na mocz. 

4. Stres może mieć wpływ na nocne nietrzymanie moczu. Staraj się stworzyć relaksującą rutynę przed snem, czytajcie książki, słuchajcie spokojnej muzyki lub wykonujcie inne relaksujące aktywności.

5. Produkty takie jak kofeina, napoje gazowane czy soki owocowe mogą działać drażniąco na pęcherz. Warto unikać ich spożywania w godzinach wieczornych.

6. Zachęcaj dziecko do rozmowy o swoich dolegliwościach. Upewnij się, że fakt moczenia łóżka nie wywołuje w nim niezdrowego poczucia winy, które mogłoby negatywnie wpłynąć na jego poczucie wartości. 

Warto pamiętać, że niekontrolowane oddawanie moczu może być spowodowane różnymi czynnikami, w tym także schorzeniami układu moczowego lub nerwowego. Jeśli problem utrzymuje się, warto skonsultować dziecko z lekarzem pediatrą. W razie wątpliwości, jak dobrze przygotować dziecko do takiej wizyty, zachęcamy najpierw do skorzystania z konsultacji z psychologiem dziecięcym. 

Psycholog dziecięcy - konsultacje w Krakowie

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

ADOS-2 (Autism Diagnostic Observation Schedule) to narzędzie diagnostyczne wykorzystywane do oceny autyzmu u dzieci i dorosłych. Jest to ustrukturyzowany test obserwacyjny, który umożliwia psychologowi identyfikację zachowań autystycznych w różnych kontekstach.

Protokół badania składa się z szeregu zadań, które obejmują interakcję pomiędzy psychologiem a dzieckiem. Psycholog obserwuje zachowania dziecka i przypisuje je do określonych kategorii. Ilościowy wynik badania ADOS-2 jest następnie poddawany analizie. Protokół istotnie wspomaga diagnostykę zaburzeń ze spektrum autyzmu - ze względu na jego standaryzację jest jednym z najważniejszych narzędzi diagnostycznych wykorzystywanych przez psychologów. 

W naszej placówce protokół ADOS-2 przeprowadzany jest zarówno u dzieci jak i u dorosłych (którzy mają wątpliwości czy przypadkiem nie posiadają zaburzeń autystycznych, a nigdy wcześniej nie diagnozowano ich pod tym kątem). 

Diagnoza ADOS-2 w naszym szpitalu składa się zazwyczaj z 3 spotkań: 

1. wywiad z rodzicami (bez udziału dziecka) - 50 min,
2. badanie protokołem ADOS-2 - 70min,
3. spotkanie podsumowujące. 

Koszt procesu diagnostycznego autyzmu metodą ADOS-2 wynosi 1100 zł. 

Diagnoza psychologiczna pod kątem zaburzeń ze spektrum autyzmu z wykorzystaniem skali ADOS-2 - umów pierwszą wizytę u certyfikowanego psychologa

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

W poniższym tekście przedstawiono opis badania ADOS-2 pod kątem diagnostyki autyzmu u dzieci. 

Jak wygląda badanie ADOS-2?

Badanie ADOS-2 zawiera pięć modułów, które dobierane są w zależności od wieku i poziomu komunikacji językowej dziecka. Protokół obejmuje różnorodne zadania, gry i interakcje, które pozwalają na obserwację zachowań związanych z autyzmem. W trakcie testu mogą być wykorzystywane różnego rodzaju zabawki i przedmioty. ADOS-2 ocenia zarówno werbalne, jak i niewerbalne zachowania, umożliwiając kompleksową analizę funkcjonowania badanej osoby. ADOS-2 pozwala na porównanie wyników z populacją referencyjną, co umożliwia bardziej obiektywną diagnozę autyzmu. 

Badanie ADOS-2 nie tylko wspomaga diagnozę, ale również pomaga terapeutom i rodzicom zrozumieć konkretne obszary problemów dziecka z autyzmem. To z kolei daje możliwość zaplanowania ukierunkowanej psychoterapii. 

Warto podkreślić, że ocena zaburzeń ze spektrum autyzmu powinna być przeprowadzana przez certyfikowanych diagnostów ADOS-2! Pozwala to na trafne postawienie diagnozy i uniknięcie nieprawidłowej interpretacji zachowań dziecka przez osoby nie posiadające specjalistycznej wiedzy w zakresie autyzmu. 

Ile trwa badanie ADOS-2?

Przeprowadzenie badania ADOS-2 trwa 50-70 minut. 

Badanie ADOS-2, diagnoza autyzmu u dzieci i dorosłych w Krakowie - umów pierwszą wizytę

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Rozwód rodziców to dla dziecka niezwykle trudne i stresujące wydarzenie, pełne niepewności i negatywnych emocji. Jest to moment przełomowy, który może budzić silny niepokój i lęk, a nawet stać się przyczyną traumy mającej poważne konsekwencje w dorosłym życiu. Aby zapobiec negatywnym skutkom w psychice dziecka, warto zasięgnąć pomocy psychologa dziecięcego, który po przeanalizowaniu konkretnej sytuacji rodzinnej przygotuje dziecko do rozwodu rodziców. W poniższym artykule krótko przedstawimy korzyści, jakie niesie ze sobą wsparcie psychologa dziecięcego w tym trudnym okresie. 

Wsparcie psychologa dla dzieci i rodziców w trakcie separacji - umów wizytę u psychologa dziecięcego

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem).

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Rozwód z perspektywy dziecka

Dziecko może odczuwać smutek, poczucie winy, a nawet złość. Wszystko to może prowadzić do niepokoju i trudności w zrozumieniu zmiany, jaką niesie za sobą rozwód. Dlaczego jest to dla dziecka takie trudne? Ponieważ rozstanie rodziców zmienia nie tylko codzienne życie, ale przede wszystkim pozbawia dziecko poczucia bezpieczeństwa i stabilności. Reakcje dzieci na rozwód mogą się różnić w zależności od wieku. 

Przedszkolaki (do około 5-6 lat):

• lęk i niepokój wyrażony poprzez problemy ze snem, płacz, moczenie nocne, niechęć do oddzielania się od opiekunów, 
• zachowania regresywne, powrót nawyków niemowlęcych: ssanie kciuka, spanie z jednym z rodziców. 

Wiek szkolny (6-12 lat):

• poczucie winy,
• złość, bunt,
• próby zwrócenia na siebie uwagi,
• objawy psychosomatyczne, np. bóle brzucha. 

Okres nastoletni (13-18 lat):

• uczucie utraty zaufania w stosunku do dorosłych, 
• tłumienie emocji w sobie, 
• izolacja, unikanie rozmów na temat rozwodu, wycofanie emocjonalnie, 
• próby odreagowania poprzez używki: alkohol, papierosy, narkotyki. 

Warto podkreślić, że są to jedynie ogólne tendencje. Każde dziecko reaguje indywidualnie zależnie od posiadanych cech osobowości, doświadczeń życiowych i stopnia wsparcia środowiska (dziadków, wychowawców, starszego rodzeństwa). 

Rola psychologa w zmniejszeniu stresu i lęku u dziecka

Psycholog dziecięcy pomaga dziecku zrozumieć zmianę, jaką jest rozwód rodziców. Daje wsparcie w radzeniu sobie z trudnymi emocjami, tworzy przestrzeń do wyrażania emocji i obaw, co zmniejsza stres oraz pomaga dziecku zbudować zdrowe mechanizmy radzenia sobie z trudnościami. 

Co istotne, terapia psychologiczna umożliwia zachowanie zdrowych relacji między rodzicami a dzieckiem. Specjalista pomaga w tworzeniu pozytywnej komunikacji i umiejętności współpracy, co może zminimalizować negatywny wpływ rozwodu na dziecko. Sesje terapeutyczne pozwalają dziecku łatwiej zaadaptować się do nowej sytuacji życiowej.

Dzieci często przejmują na siebie winę za rozwód rodziców lub czują się odpowiedzialne za sytuację. Terapia psychologiczna ma na celu rozwianie tych uczuć, budowanie poczucia wartości dziecka oraz uświadomienie, że to nie ono jest winne za separację.

Jak rozmawiać z dzieckiem o rozwodzie

Psycholog dziecięcy odgrywa kluczową rolę nie tylko we wsparciu emocjonalnym dziecka, ale również niesie nieocenioną pomoc rodzicom. W trudnych okresie separacji rodzice mogą potrzebować wskazówek, w jaki sposób rozmawiać z dziećmi o zmianie i jak pomóc im zrozumieć to, co się dzieje.

Czego unikać w okresie separacji? Jak psycholog dziecięcy może złagodzić skutki popełnianych przez rodziców błędów?

Dziecko powinno być pozbawione presji i emocjonalnych obciążeń wynikających z konfliktów między rodzicami. Stawianie dziecka w sytuacji, w której jest zachęcane do wyboru jednego z rodziców, może mieć szkodliwe konsekwencje dla psychiki małego człowieka. Jeszcze gorszą praktyką jest negatywne nastawianie dziecka do byłego partnera / partnerki. Manipulowanie dzieckiem i wywieranie na nim presji może prowadzić do problemów emocjonalnych i ogromnego poczucia winy. Ważne jest, aby rodzice nauczyli się utrzymywania zdrowych relacji i wzajemnego szacunku. Dziecko ma prawo do uczciwego traktowania przez obu rodziców. Jeżeli tak nie jest, bardzo trudno jest samodzielnie odbudować w dziecku zaufanie oraz poczucie bezpieczeństwa. Wtedy z pomocą może przyjść psycholog dziecięcy, który jako osoba bezstronna pomoże dziecku ponownie otworzyć się i określić najtrudniejsze problemy, z jakimi się aktualnie mierzy. 

Konsultacje psychologiczne dla najmłodszych!

W trosce o komfort naszych małych pacjentów nawiązaliśmy współpracę z psychologiem dziecięcym Agatą Kwasek. Jeżeli rodzic ma wątpliwości jak przygotować wrażliwe dziecko do ważnego badania lub zabiegu, istnieje możliwość wcześniejszego kontaktu z wykwalifikowanym psychologiem. 

Poznaj korzyści konsultacji z psychologiem dziecięcym:

1. Zmniejszenie lęku i stresu

Dla dziecka perspektywa operacji może być przerażająca. Konsultacje z psychologiem umożliwiają identyfikację lęków i obaw, a następnie opracowanie strategii radzenia sobie z nimi. Dziecko może dowiedzieć się, czego się spodziewać, jakie są procedury oraz jak sobie z nimi poradzić emocjonalnie. 

Rodzice z kolei uczą się, jak komunikować się z dzieckiem w tym trudnym okresie. Wsparcie psychologa pozwala zmniejszyć napięcie psychiczne i fizyczne zarówno przed, jak i po operacji.

2. Komfortowa współpraca z lekarzen, szybsza rekonwalescencja

Dzieci, które są lepiej przygotowane do procedury medycznej, są bardziej skłonne do współpracy z personelem medycznym. Dzięki konsultacjom mają szansę zrozumieć, dlaczego konkretne badanie lub operacja są konieczne oraz dlaczego muszą uczestniczyć w rehabilitacji pozabiegowej. Dzieci zyskują świadomość, jak będą mogły pomóc w procesie. To z kolei sprzyja płynniejszemu przebiegowi procedur towarzyszących zabiegowi oraz skróceniu rekonwalescencji.

Konsultacje z psychologiem dziecięcym nie są istotne tylko w kontekście operacji. Mogą być również nieocenione przy:

• przechodzeniu przez traumę związaną z nagłą chorobą,
• radzeniu sobie z przewlekłymi schorzeniami, wspieraniu emocjonalnym dzieci w czasie długotrwałego leczenia.
• pomocy w zapobieganiu ataków lęku i paniki związanych z badaniami diagnostycznymi, kontaktem dziecka z personelem medycznym. 

Konsultacje psychologiczne dla dzieci w Szpitalu Dworska nie tylko skupiają się na eliminowaniu bólu i cierpienia fizycznego, lecz także na opiece nad ich stanem psychicznym. Integracja opieki medycznej i psychologicznej to holistyczne podejście do leczenia dzieci, którego celem jest poprawa ich komfortu, przyspieszenie rekonwalescencji oraz jakości życia po zabiegu czy podczas choroby.

Przygotuj malucha, naucz się, jak okazywać mu adekwatne wsparcie - umów konsultację u psychologa dziecięcego:

Przygotuj malucha, naucz się, jak okazywać mu adekwatne wsparcie - umów konsultację u psychologa dziecięcego

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem).

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Uzależnienie od telefonu komórkowego może mieć negatywny wpływ na rozwój emocjonalny, społeczny, a także na zdrowie dziecka. Szczególnie niepokojącym objawem jest niezdolność do oderwania się od telefonu nawet na chwilę (dziecko korzysta ze smartfona podczas posiłków i do późna w nocy) oraz niekontrolowane reakcje emocjonalne związane z ograniczeniem dostępu do urządzenia. Warto uważnie obserwować dziecko i wspierać zdrowe nawyki korzystania z telefonu, promując równowagę między czasem spędzanym online a aktywnościami w świecie rzeczywistym.

Konsultacja z psychologiem dziecięcym może być przydatna, gdy rodzic zauważa, że dziecka staje się drażliwe, zirytowane lub agresywne w momencie odebrania telefonu. Ponadto, niedosypianie, zaniedbywanie obowiązków szkolnych i domowych oraz zanik innych zainteresowań również powinno skłonić rodzica do konsultacji z psychologiem dziecięcym.

Uzależnienie dziecka od telefonu, tabletu - umów wizytę z psychologiem dziecięcym

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem).

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Dziecko uzależnione od telefonu - objawy

Objawy związane z zachowaniem, emocjami:

• dziecko uzależnia swoje samopoczucie od pozytywnych lub negatywnych reakcji, które otrzymuje poprzez media społecznościowe lub gry online, tracąc zdolność do czerpania satysfakcji z rzeczywistych interakcji, 
• wycofanie z życia rodzinnego, unikanie kontaktów z rówieśnikami z podwórka na rzecz spędzania czasu w świecie wirtualnym,
• irytacja i niepokój - dziecko reaguje agresywnie, wpada w histerię, gdy zostanie poproszone o odłożenie telefonu,
• uczucie pustki, smutek, frustracja, znudzenie, gdy dziecko nie może korzystać z telefonu, 
• zaniedbywanie innych zajęć: zapominanie zadań domowych, pogorszenie wyników w nauce, brak chęci wyjścia z psem na spacer,
• korzystanie z telefonu lub tabletu do późna w nocy, trudności z zasypianiem, budzenie się w nocy. 

Objawy fizyczne:

• zmęczenie i zaczerwienienie oczu, pogorszenie wzroku, 
• bóle głowy, 
• bóle szyi związany z długotrwałym pochylaniem się nad ekranem,
• garbienie się, nieprawidłowa postawa. 

Uzależnienie dziecka od smartfona, tabletu - jak może pomóc psycholog dziecięcy?

Podczas wizyty psycholog przeprowadzi ocenę zachowań i nawyków dziecka, co pozwoli określić stopień uzależnienia i potencjalne tego konsekwencje. W trakcie rozmowy specjalista razem z dzieckiem określają, jaką wartość dla dziecka ma telefon. Dziecko ma szansę określić samopoczucie, które towarzyszy korzystaniu ze smartfona oraz zidentyfikować emocje, które pojawiają się w momencie odłożenia urządzenia. Celem terapii jest nauka umiejętności samokontroli i radzenia sobie z emocjami. Ponadto psycholog dostarcza rodzicom narzędzi i strategii, które pomogą w zarządzaniu czasem dziecka spędzanym na telefonie oraz w stawianiu zdrowych granic.

Jak nauczyć dziecko rozsądnie korzystać z telefonu - rady dla rodziców

Poniższe wskazówki opierają się na wprowadzeniu spójnych zasad oraz wspieraniu dziecka w wypracowywaniu zdrowych nawyków związanych z korzystaniem z telefonu:

1. Wypracuj jasne i konsekwentne zasady dotyczące czasu, jaki dziecko może spędzać na urządzeniu elektronicznym. Stwórz harmonogram, określając konkretne godziny lub ograniczenia czasowe, które będą obowiązywać.
2. Określ miejsca w domu, takie jak jadalnia czy sypialnia, gdzie telefony komórkowe są zabronione. Tworzenie strefy wolnej od technologii może pomóc w skupieniu się na innych czynnościach. 
3. Zaproponuj dziecku alternatywne zajęcia i aktywności, takie jak sport, rysowanie, czytanie książek, gry planszowe czy czas spędzony na świeżym powietrzu. Im więcej możliwości aktywnego spędzania czasu, tym mniejsza szansa na uzależnienie od telefonu.
4. Bądź dobrym przykładem - kontroluj własne korzystanie z telefonu w obecności dziecka. Modelowanie zdrowych nawyków cyfrowych jest kluczowe, ponieważ dzieci często naśladują zachowania dorosłych.
5. Używaj aplikacji do obiektywnej kontroli czasu spędzonego na telefonie. Pozwoli to w sposób niepodważalny i zrozumiały dla obu stron określić granice czasowe, których dziecko nie może przekraczać. 

Uzależnienie dziecka od telefonu, tabletu - umów wizytę z psychologiem dziecięcym

Wybierz lekarza i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Jeśli Twoje dziecko jest bardzo nieśmiałe i ma trudności w podejmowaniu interakcji społecznych, wizyta u psychologa dziecięcego może być kluczowa dla jego rozwoju emocjonalnego i społecznego. Konsultacje z psychologiem dziecięcym pomagają w pokonywaniu nieśmiałości, dając narzędzia do radzenia sobie z różnymi wyzwaniami w przedszkolu i życiu codziennym. W poniższy tekście zawarliśmy najważniejsze korzyści płynące ze współpracy nieśmiałego dziecka z psychologiem dziecięcym. 

Nieśmiałe dziecko - umów wizytę u psychologa dziecięcego

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem).

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Nieśmiałość u dziecka w wieku przedszkolnym - korzyści ze współpracy z psychologiem dziecięcym

Korzyści płynące z konsultacji psychologicznej nieśmiałego dziecka:

1. Identyfikacja źródeł nieśmiałości: Psycholog dziecięcy pomoże zrozumieć, co jest przyczyną nieśmiałości u danego dziecka. Czasem może to być spowodowane temperamentem, doświadczeniami życiowymi lub sytuacjami w przedszkolu. Zrozumienie przyczyny jest kluczowe do skutecznej interwencji.
2. Wsparcie w budowaniu pewności siebie: Psycholog dziecięcy może opracować strategie i techniki, które pomogą dziecku poczuć się pewniej w sytuacjach społecznych. To może obejmować gry integracyjne, zabawy z rówieśnikami i stopniową adaptację do stresogennych sytuacji, jakie mogą wydarzyć się w przedszkolu.
3. Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych: Konsultacje z psychologiem umożliwią dziecku naukę komunikowania się z innymi oraz wyrażania swoich potrzeb i uczuć. 
4. Budowanie zaufania do siebie i innych: Poprzez sesje z psychologiem dziecko może nawiązywać relacje oparte na zaufaniu. To pozwoli mu stopniowo otwierać się na interakcje społeczne i budować relacje z rówieśnikami oraz dorosłymi.
5. Wspieranie rozwoju emocjonalnego: Psycholog dziecięcy pomoże dziecku zrozumieć i nazwać swoje emocje, co jest kluczowe dla radzenia sobie z nieśmiałością. Dzięki temu dziecko będzie mogło świadomie zarządzać swoimi uczuciami w kontaktach z rówieśnikami w przedszkolu. 

Jak zachowuje się nieśmiałe dziecko?

Nieśmiałe dziecko może wykazywać różne zachowania w przedszkolu, takie jak:

1. Unikanie interakcji:

Nieśmiałe dzieci mogą unikać kontaktów z rówieśnikami, woląc bawić się same i trzymać się z dala od grupy.

2. Unikanie inicjatywy w kontaktach

Nieśmiałe dzieci mogą unikać inicjowania rozmów lub zabaw, czekając, aż inne dzieci podejdą do nich.

3. Aktywność tylko w mniejszych grupach

Niektóre dzieci mogą czuć się bardziej komfortowo w mniejszych grupach (niż w większych). 

4. Brak pewności siebie

Nieśmiałe dzieci mogą mieć trudności z wyrażaniem swoich potrzeb, emocji czy opinii ze strachu przed odrzuceniem lub krytyką.

Jaki wpływ ma nieśmiałość na naukę i kontakty z rówieśnikami?

Nieśmiałość może prowadzić do ograniczenia szansy na interakcje z rówieśnikami, co może zaburzać rozwój umiejętności społecznych. Podczas zajęć grupowych nieśmiałe dziecko ma trudności z aktywnym udziałem w zadaniach wspólnych, co może ograniczać jego możliwości nauki przez współpracę. Nieśmiałość hamuje rozwój umiejętności komunikacyjnych, co wpływa na zdolność do wyrażania swoich potrzeb, uczuć i myśli. Jeśli nieśmiałość nie jest rozpoznana i nie jest udzielane wsparcie, istnieje ryzyko, że dziecko będzie miało trudności w budowaniu relacji z rówieśnikami, co może prowadzić do izolacji społecznej.

Ważne jest, aby zwracać uwagę na zachowania nieśmiałego dziecka i starać się zrozumieć, jakie są jej przyczyny. Wsparcie psychologiczne oraz wsparcie ze strony nauczycieli i rodziców może być kluczowe w budowaniu pewności siebie i umiejętności społecznych u nieśmiałych dzieci.

Przyczyny nieśmiałości u dzieci w wieku przedszkolnym

Nieśmiałość u dziecka może być wynikiem różnych czynników, w tym zarówno indywidualnych cech temperamentu, jak i doświadczeń życiowych. Niektóre zaburzenia psychiczne i choroby mogą również wpływać na poziom nieśmiałości u dziecka. Warto zauważyć, że nieśmiałość nie zawsze jest bezpośrednio związana z zaburzeniem psychicznym, ale może być jednym z objawów lub skutkiem pewnych stanów, np. 

1. Zaburzenia lękowe:

   • Dzieci z zaburzeniami lękowymi często odczuwają silny dyskomfort psychiczny przed kontaktem z nieznanymi osobami. 

2. Depresja dziecięca:

   • Dzieci cierpiące na depresję mogą wykazywać ogólną apatię, wycofanie się z interakcji społecznych i unikanie towarzystwa.

3. Zaburzenia spektrum autyzmu (ASD):

   • Dzieci z ASD czasami posiadają trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji społecznych, co może być interpretowane jako nieśmiałość.

4. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD):

   • Niektóre dzieci z OCD mogą wykazywać nieśmiałość w związku z obawami dotyczącymi utrzymania czystości czy poczucia bezpieczeństwa. 

5. Zaburzenia związane ze stresem:

   • Dzieci, które doświadczyły traumy lub stresujących sytuacji, mogą reagować poprzez wycofanie się i nieśmiałość.

6. Zaburzenia uwagi i nadpobudliwości (ADHD):

   • Dzieci z ADHD czasami wykazują trudności w utrzymaniu uwagi podczas interakcji społecznych. 

7. Zaburzenia neurobiologiczne:

   • Niektóre zaburzenia neurobiologiczne mogą wpływać na rozwój umiejętności społecznych i być związane z nieśmiałością.

W każdym przypadku ważne jest skonsultowanie się z profesjonalistą, takim jak psycholog dziecięcy, aby dokładnie ocenić sytuację i zaplanować odpowiednie podejście terapeutyczne. Diagnoza i terapia mogą znacząco pomóc dziecku w pokonaniu nieśmiałości związanej z zaburzeniami psychicznymi.

Nieśmiałe dziecko - umów wizytę u psychologa dziecięcego

Wybierz lekarza i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę