Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (gonartroza) stanowi najczęstszą przyczynę przewlekłego bólu kolana. Istotą zwyrodnienia jest degradacja chrząstki stawowej prowadząca do jej stopniowego ścierania się aż do odsłonięcia powierzchni kości. Gonartroza stanowi wynik sumowania się czynników biologicznych związanych z obniżoną jakością chrząstki oraz czynników mechanicznych związanych z ostrymi urazami i przewlekłym przeciążeniem kolana. Istotne znaczenie mają również czynniki zapalne obecne w przebiegu chorób układowych.

Proces zwyrodnieniowy obejmuje nie tylko chrząstkę stawową, ale w późniejszym okresie także warstwę podchrzęstną kości, torebkę stawową i więzadła, prowadząc do deformacji i bolesnego ograniczenia ruchomości w stawie kolanowym. Skutkiem schorzenia jest upośledzenie chodu i obniżenie jakości życia. Leczenie polega głównie na eliminacji lub ograniczeniu czynników ryzyka przyspieszających zwyrodnienie stawu kolanowego. W zaawansowanym stadium choroby konieczne jest wykonanie zabiegu wymiany zniszczonego stawu na sztuczną endoprotezę kolana.

Zwyrodnienie stawu biodrowego (koksartroza) stanowi główną przyczynę bólu biodra. Choroba zwyrodnieniowa jest przewlekłym procesem degeneracji stawu, który wynika z zaburzeń równowagi pomiędzy procesami niszczenia i naprawy chrząstki stawowej. Rozwój koksartrozy jest determinowany przez wiele czynników, z których największe znaczenie mają nieprawidłowe warunki anatomiczne stawu oraz przeciążenie mechaniczne biodra. Zwyrodnienie stawu biodrowego prowadzi do ograniczenia ruchomości i dolegliwości bólowych utrudniających chodzenie czy zmianę pozycji ciała. Leczenie polega głównie na łagodzeniu bólu biodra oraz ograniczeniu czynników ryzyka przyspieszających zwyrodnienie stawu biodrowego. W zaawansowanym stadium choroby konieczne jest wykonanie zabiegu wymiany zniszczonego biodra na sztuczny implant (endoprotezoplastyka biodra).

Złamania w obrębie szyjki kości udowej zaliczanie są do złamań wewnątrztorebkowych stawu biodrowego. Tego typu złamania niosą za sobą bardzo duże ryzyko powikłań, które wynikają z rozległości urazu oraz długotrwałego unieruchomienia.

Najczęstszą przyczyną złamania jest upadek na staw. Częstość występowania złamań wśród danej płci zmienia się wraz z wiekiem. Przed 60. rokiem życia złamania szyjki kości udowej częściej występują u mężczyzn jako urazy wysokoenergetyczne. Wśród osób powyżej 60 lat do złamań szyjki kości udowej dochodzi głównie u kobiet, a czynnikiem predysponującym do tego typu złamania jest osteoporoza i osteomalacja. Wzrost częstotliwości występowania złamań szyjki kości udowej z upływem lat jest wynikiem starzenia się populacji, a konkretniej zmniejszenia się gęstości mineralnej kości, spadku aktywności fizycznej oraz zwiększenia podatności na upadki. Do dodatkowych czynników ryzyka zaliczyć należy m.in. niedołężność starczą – osłabiony wzrok, słuch, atrofię mięśni i inne choroby współtowarzyszące (np. choroby neurologiczne), które dodatkowo zwiększają ryzyko upadków u osób w podeszłym wieku.

Zespół trzaskającego biodra (z ang. Snapping hip syndrome, SHS, z łac. Coxa saltans) znane również pod nazwą biodro tancerza to wyczuwalne przeskakiwanie i tarcie w okolicy stawu biodrowego podczas określonych ruchów, najczęściej zgięcia i wyprostu. Nie jest to dolegliwość związana z dysfunkcją samego stawu a otaczających go tkanek miękkich. Trzaskające biodro jest dość powszechną dolegliwością, dotyczy około 10% procent populacji. Gdy pojawia się ból i dyskomfort w życiu codziennym należy udać się do specjalistów- lekarzy ortopedów i fizjoterapeutów aby dobrać odpowiednie leczenie- zachowawcze, czyli fizjoterapię lub operacyjne- artroskopowe aby uwolnić się od przykrych objawów.

Pubalgia sportowa objawia się bólem w pachwinie lub w okolicy spojenia łonowego, którego przyczyną jest uraz mięśni brzucha i/lub mięśni przywodzicieli uda. Do kontuzji dochodzi najczęściej w trakcie uprawiania sportów o dużej komponencie zmian kierunku biegu, dlatego używa się określenia „sportowa”. Drugą nazwą powszechnie przyjętą w mediach czy w Internecie jest „przepuklina sportowa”, choć należy zaznaczyć, że naderwanie mięśni nie zawsze prowadzi do klasycznej przepukliny, w przebiegu której dochodzi do uwypuklenia się narządów wewnętrznych. Diagnostyka pubalgii sportowej nie jest łatwa ze względu na mnogość patologii dających objawy w okolicy pachwiny. Właściwe rozpoznanie umożliwia wdrożenie odpowiedniego leczenia, które w większości przypadków obejmuje postępowanie rehabilitacyjne.

Bolący bark to najczęściej zgłaszany przez pacjentów problem w poradni chirurgii barku. Pacjenci najczęściej opisują go jako ból lokalizujący się m.in w tylnej części łopatki czy też 1/3 bliższej kości ramiennej w okolicach przyczepu dalszego ( „końca” ) mięśnia naramiennego. Charakterystyczne jest również nasilanie się dolegliwości przy codziennych czynnościach wykonywanych z ręką ponad głową czy też przy pracy fizycznej oraz promieniowanie bólu zarówno wzdłuż kończyny jak i do szyi. Niepokojącym objawem powinien być przede wszystkim ból nocny, wybudzający ze snu po przekręceniu się na chory bark.