Rozpoznanie i terapia wybiórczości pokarmowej u dzieci wymaga zrozumienia indywidualnych preferencji i potrzeb dziecka oraz wsparcia ze strony specjalistów.  Jeżeli Twoje dziecko kolejny raz odmawia jedzenia i obawiasz się, że może mieć to negatywne konsekwencje dla jego zdrowia, zachęcamy do konsultacji z psychologiem dziecięcym i dietetykiem. 

Gdy Twoje dziecko nie chce próbować nowych potraw - umów konsultację z psychologiem dziecięcym

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem). 

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Objawy wybiórczości pokarmowej u dzieci

• Dziecko może odmawiać próbowania nowych pokarmów, ograniczając swoją dietę do kilku ulubionych dań lub gotowych produktów, np. paluszków, krakersów. 
• Dziecko może mieć bardzo silne preferencje co do smaku określonych potraw (słone, słodkie), pozostałe produkty wydają mu się mdłe, niesmaczne.
• Bardzo często dzieci z wybiórczością pokarmową nie lubią jeść owoców i warzyw, mogą usuwać je z kanapki, wyławiać z zupy itd. 
• Czasami znaczenie może mieć negatywna sensoryka pokarmów, np. odrzucenie jedzenia ze względu na zapach, kolor czy wygląd, sposób ułożenia na talerzu. 
• Niektóre dzieci mogą unikać pokarmów o określonej teksturze lub konsystencji, na przykład pokarmów zbyt twardych lub kleistych.

Wybiórczość pokarmowa u dzieci z autyzmem

Przyczyny odmowy jedzenia określonych pokarmów wynikają zw specyficznych cech neurologicznych i sensorycznych dzieci z autyzmem. Zrozumienie tych czynników pomaga w zaplanowaniu terapii psychologicznej, co jest kluczowe w poprawie stosunku dziecka do jedzenia. Do głównych przyczyn niechęci do nowych posiłków należą:

1. Nadwrażliwość sensoryczna. Dzieci z autyzmem mogą reagować nadmiernie na bodźce związane z pokarmami, takie jak: intensywny smak, zapach, kolor czy konsystencja. Towarzyszą temu zaburzenia w przetwarzaniu bodźców sensorycznych, co prowadzi do trudności z oceną i akceptacją różnorodnych cech pokarmów.
2. Lęk związany z nowością. Nowe potrawy mogą wywoływać lęk u dzieci ze spektrum autyzmu ze względu na aspekt nieprzewidywalności. Dzieci autystyczne częściej oczekują stałości i rutyny w codziennym życiu. Wprowadzenie nowych pokarmów może być dla nich trudne, ponieważ stanowi to zaburzenie harmonii znanego im środowiska.

Negatywne konsekwencje wybiórczości pokarmowej

• Zubożona dieta prowadzi do niedoborów składników odżywczych, witamin i minerałów, co może negatywnie wpłynąć na wzrost, rozwój i ogólny stan zdrowia dziecka. Skutkami niedożywienia mogą być np. niedowaga, niedokrwistość czy osłabienie układu odpornościowego i związana z tym zwiększona podatność na infekcje. 
• Niechęć do jedzenia nowych potraw i produktów generuje stres nie tylko u dziecka odczuwającego presję, ale także u rodziców, którzy bezskutecznie starają się zróżnicować dietę malucha. Atmosfera podczas posiłków staje się nerwowa, co jeszcze bardziej zniechęca dziecko do jedzenia innych potraw, niż preferowane. 
• Podczas posiłków w przedszkolu lub szkole dziecko staje się wyobcowane z powodu swoich ograniczeń żywieniowych, co może prowadzić do problemów emocjonalnych i zwiększenia ryzyka izolacji społecznej. 
• Wyzwaniem dla rodziców lub opiekunów stają się odwiedziny u rodziny, wycieczki szkolne czy wyjazd wakacyjny z pobytem w hotelu. 

Zaburzenia odżywiania u dzieci, konsultacja psychologiczna - pierwsza wizyta

Pierwsza wizyta odbywa się bez dziecka. Rodzice opisują nawyki żywieniowe dziecka oraz problemy, jakie napotykają podczas proponowania innego jedzenia niż dotychczas poznane. 

Terapia wybiórczości pokarmowej

Terapia psychologiczna wybiórczości pokarmowej u dzieci może obejmować kilka różnych podejść, zależnie od indywidualnych potrzeb i sytuacji rodzinnej konkretnego dziecka.

• Pomaganie dziecku w identyfikacji przekonań związanych z jedzeniem oraz zmiana negatywnych myśli na bardziej pozytywne.
• Ułatwienie zrozumienia korzyści zdrowego odżywiania i wpływu różnorodności diety na zdrowie.
• Wspieranie rodziców w tworzeniu pozytywnego środowiska podczas posiłków i unikanie generowania sytuacji stresowych związanych z jedzeniem.
• Terapia zajęciowa umożliwiająca oswojenie się dziecka z nowymi konsystencjami, smakami i zapachami produktów spożywczych i potraw. 
• Umożliwienie dziecku interakcji w formie konkursu lub wyzwania w rodzinie lub grupie rówieśniczej, co może pomóc w redukcji lęku związanego z jedzeniem w towarzystwie innych osób. 

Terapia jest najczęściej wysoko spersonalizowana - uwzględnia indywidualne preferencje i potrzeby dziecka oraz pracę z całą rodziną, aby stworzyć środowisko wspierające pozytywne zmiany w nawykach żywieniowych. 

Przywróć zdrowe podejście dziecka do żywienia - umów wizytę u psychologa dziecięcego

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem). 

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Mutyzm wybiórczy (inaczej mutyzm selektywny) to zaburzenie lękowe, które objawia się tym, że dziecko nie rozmawia z określonymi osobami w danym otoczeniu (np. przedszkolu), podczas gdy w innych sytuacjach może normalnie się komunikować. Najczęściej dziecko bez przeszkód mówi w domu, natomiast zamyka się na komunikację w miejscach publicznych. Konsekwentne milczenie nie wynika z braku znajomości języka, zaburzeń słuchu czy deficytów neurologicznych. W terapii mutyzmu wybiórczego ważne jest indywidualne podejście uwzględniające specyficzne potrzeby dziecka i jego otoczenia.

Mutyzm wybiórczy - diagnoza i terapia - umów wizytę u psychologa dziecięcego

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem). 

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Objawy mutyzmu wybiórczego - jak zachowuje się dziecko?

Dzieci z tym zaburzeniem mogą swobodnie rozmawiać w domu lub w znanym sobie środowisku, ale nie są zdolne do werbalnego komunikowania się w obecności osób, których nie znają dobrze. Dzieci z mutyzmem wybiórczym często porozumiewają się z rodzicem szeptem lub mówią bardzo cicho, aby inna osoba ich nie usłyszała. Ponadto dziecko może całkowicie przestać mówić, gdy nie czuje się bezpiecznie, tj. w stresujących dla niego sytuacjach lub w miejscach publicznych. Dodatkowo dzieci z mutyzmem wybiórczym mogą wykazywać inne zachowania towarzyszące, np. unikanie kontaktu wzrokowego, wycofanie, niechęć do chodzenia do przedszkola czy szkoły. W efekcie dziecko jest skłonne mówić jedynie do wybranych osób, co istotnie ogranicza jego rozwój społeczny oraz utrudnia osiąganie sukcesów edukacyjnych. 

Czy mutyzm wybiórczy jest zawsze powiązany z nieśmiałością dziecka?

Mutyzm wybiórczy i nieśmiałość mogą oczywiście współistnieć u niektórych dzieci. Należy jednak zaznaczyć, że choć oba zjawiska mogą się czasami pokrywać, są to dwa różne kategorie zachowań. Nieśmiałe dzieci mogą odczuwać lęk w nowych sytuacjach czy w obecności nieznanych osób, ale w większości przypadków są w stanie komunikować się werbalnie, poprzez proste zdania czy powiedzenie "tak" / "nie". Z kolei nie każde dziecko z mutyzmem musi być nieśmiałe. W pewnych sytuacjach dziecko z mutyzmem może być roześmiane i radosne, a nawet może wykazywać inicjatywę w podejmowaniu zabawy. Jednocześnie mówienie stanowi dla niego tak duży stres, że woli milczeć i komunikować się z innymi za pomocą gestów. 

W jakim wieku najczęściej rozwija się mutyzm wybiórczy?

Milczenie i niechęć do mówienia najczęściej rozwija się u dzieci wieku 3-6 lat, kiedy stawiane są przed nim nowe wyzwania związane z edukacją i koniecznością komunikacji w większej grupie (przedszkole, szkoła). 

Czy mutyzm wybiórczy jest przejściowy i dziecko samo z niego wyrośnie?

Niektóre dzieci po kilku miesiącach czy latach milczenia w określonych sytuacjach stopniowo odzyskują chęć do komunikacji. Jednakże, u innych dzieci mutyzm wybiórczy może się pogłębiać, szczególnie jeśli nie otrzymają odpowiedniej pomocy. Bez interwencji i wsparcia, mutyzm może się utrwalać i nie przeminąć samoistnie wraz z wiekiem. Im wcześniej rozpocznie się terapię, tym większe szanse na szybkie wycofanie tego zaburzenia - mutyzm jest najbardziej podatny na terapię w początkowym stadium.

Czy można wyręczać dziecko w odpowiadaniu na pytania?

Ważne jest zachowanie odpowiedniego balansu pomiędzy wspieraniem dziecka a zachowaniem odpowiednich oczekiwań. Nie należy wymagać natychmiastowej reakcji po zadaniu pytania - jeśli to możliwe, można zapewnić dziecku więcej czasu na odpowiedź. Warto zachęcać dziecko do jakiejkolwiek próby komunikacji werbalnej w trudnych sytuacjach. Nawet małe sukcesy (np. odpowiedzenie na "dzień dobry") powinny być doceniane i wspierane. Wyręczanie dziecka z mutyzmem we wszystkich odpowiedziach może utrwalić problem. Ważne jest zachowanie cierpliwości i zrozumienia, aby pomóc dziecku stopniowo odzyskać chęć do swobodnej rozmowy. 

Przyczyny mutyzmu wybiórczego

Przyczyny mutyzmu wybiórczego są najczęściej złożone i różnią się między konkretnymi dziećmi. Istnieje kilka potencjalnych czynników, które mogą przyczyniać się do rozwoju tego zaburzenia:

1. Dzieci doświadczają nieproporcjonalnie wysokiego poziomu lęku w sytuacjach społecznych, który może wynikać z przeżycia stresujących, traumatycznych wydarzeń (np. zawstydzenie, ignorowanie, faworyzowanie innych dzieci). 
2. Niektóre dzieci mogą mieć wrodzone cechy osobowości zwiększające wrażliwość na bodźce społeczne. Milczenie stanowi często wyraz zamknięcia emocjonalnego oraz niechęci do zmian. 
3. Wybrane badania sugerują związek między mutyzmem wybiórczym a czynnikami rodzinno-środowiskowymi, takimi jak: negatywne emocje w rodzinie, przerywanie dziecku podczas rozmowy, trzymanie dziecka "pod kloszem", niski poziom wsparcia społecznego.
4. Istnieje możliwość, że mutyzm wybiórczy może mieć podłoże genetyczne. 
5. Mutyzm wybiórczy często bywa powiązany z innymi zaburzeniami lękowymi.

Mutyzm wybiórczy - jak pomaga psycholog dziecięcy?

Psycholog dziecięcy ma za zadanie pomóc dziecku w pokonywaniu lęków i trudności z komunikacją. Ponadto tworzy atmosferę zrozumienia i akceptacji, w której dziecko ma szansę swobodnie się wypowiedzieć. 

Co może uwzględniać psychoterapia? 

• gry, zabawy, zadania kreatywne, które pomagają dziecku w spontanicznym wyrażaniu emocji i przełamywaniu bariery komunikacyjnej, 
• pomoc w zrozumieniu myśli, przekonań i wzorców zachowań związanych z lękiem, 
• odgrywanie scenek pozwalających na przeniesienie umiejętności na rzeczywiste sytuacje, 
• kształtowanie umiejętności komunikacji poprzez wyznaczanie małych celów związanych z rozmową na każdy dzień. 

Mutyzm selektywny - umów wizytę u psychologa dziecięcego

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem). 

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Moczenie nocne u dzieci wynika przeważnie z przyczyn medycznych (np. nocnego spadku wydzielania wazopresyny, wad anatomicznych układu moczowego, zaburzeń czynności układu nerwowego). W niektórych przypadkach mimowolne oddawanie moczu podczas snu może być związane z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). U wysoko wrażliwych dzieci nietrzymanie moczu w nocy może być natomiast skutkiem stresu, np. w wyniku rozwodu rodziców, po urodzeniu się rodzeństwa, śmierci członka rodziny. Niezależnie od przyczyny dziecko z problemem moczenia nocnego często negatywnie przeżywa swoje dolegliwości, czuje się gorsze od rówieśników oraz może wykazywać tendencję do izolacji.

Pomoc psychologa dziecięcego stanowi cenne wsparcie dziecka i rodziców w procesie diagnostycznym (kiedy jeszcze nie wiadomo, co jest przyczyną problemu). Ponadto rozmowa z psychologiem pomaga dziecku zachować zdrowe poczucie własnej wartości oraz przyczynia się do budowania otwartości i zaufania w komunikacji z rodzicami i personelem medycznym. 

Moczenie nocne u dzieci - wsparcie psychologa dziecięcego

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem). 

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Przyczyny moczenia nocnego u dzieci

• wady anatomiczne układu moczowego, 
• choroby układu nerwowego zaburzające kontrolę trzymania i oddawania moczu (przepuklina oponowo-rdzeniowa, tłuszczaki kanału kręgowego w odcinku lędźwiowo-krzyżowym, guzy rdzenia kręgowego, mózgowe porażenie dziecięce,
• nadmierna produkcja moczu podczas snu spowodowana przez niedobór wazopresyny (często uwarunkowana genetycznie), 
• zmniejszona pojemność pęcherza moczowego,
• zaburzenia emocjonalne. 

Związek ADHD z moczeniem nocnym

Nie wszystkie dzieci z ADHD mają problemy z nietrzymaniem moczu, aczkolwiek istnieją badania wskazujące na wspólne występowanie obu problemów u części pacjentów. Kilka potencjalnych czynników może tłumaczyć to powiązanie:

• Dzieci z ADHD mogą mieć trudności z zauważaniem sygnałów pełnego pęcherza, tzn. zajęte zabawą w godzinach wieczornych, nie zawszę odczuwają potrzebę skorzystania z toalety przed snem. 
• ADHD często towarzyszą trudności z zasypianiem i utrzymaniem snu. Niewłaściwe wzorce snu mogą wpływać na regulację czynności układu moczowego, co z kolei zwiększa ryzyko moczenia nocnego. 
• Istnieją badania wskazujące na pewne wspólne obszary neurobiologiczne związane z kontrolą pęcherza i regulacją uwagi u osób z ADHD.
• Dzieci z ADHD mogą doświadczać większego stresu i odczuwać wyższy poziom lęku w codziennym życiu, co również może wpływać na ogólną zdolność do trzymania moczu. 

W czym pomaga rozmowa z psychologiem?

Rozmowa psychologa z dzieckiem jest częścią kompleksowego podejścia do problemu moczenia nocnego. Wsparcie emocjonalne i edukacja mogą być kluczowe w diagnostyce i skutecznej terapii. 

Pomoc w procesie diagnostycznym

Gdy dziecko bardzo wstydzi się nietrzymania moczu i nie chce o tym otwarcie rozmawiać z rodzicami, a na propozycję wizyty u lekarza reaguje zamknięciem się w sobie lub histerią, psycholog może ułatwić dziecku zrozumienie tej trudnej sytuacji. Psycholog stworzy bezpieczne i poufne środowisko, w którym dziecko będzie mogło wyrazić swoje uczucia i obawy związane z nietrzymaniem moczu i wizytą u lekarza. W tym celu mogą zostać wykorzystane różne techniki terapeutyczne, takie jak gry czy działania kreatywne (np. rysowanie), które pomogą dziecku wyrazić swoje uczucia w sposób mniej werbalny. Psycholog będzie kierować się indywidualnymi potrzebami i preferencjami dziecka, szukając metod komunikacji, które będą dla niego bardziej komfortowe niż rozmowa bezpośrednia. Celem jest zbudowanie zaufania i relacji z dzieckiem, co może zachęcić je do stopniowego otwierania się i rozmowy na temat problemu także z innym specjalistą.

Wsparcie w rozumieniu emocji

Poprzez pracę nad budowaniem umiejętności radzenia sobie z emocjami i wzmocnienie poczucia własnej wartości, psycholog może pomóc dziecku w zrozumieniu, że problem z nietrzymaniem moczu nie definiuje go jako osoby.

Edukacja

Psycholog może edukować dziecko na temat zdrowego funkcjonowania układu moczowego, pomagając w zrozumieniu, co może mieć wpływ na kontrolę oddawania moczu. Oprócz tego może też zaproponować strategie radzenia sobie ze stresem, uczyć technik relaksacyjnych lub sposobów zarządzania emocjami pomocnych w kontrolowaniu problemu.

W jakim wieku dziecko może skorzystać z pomocy psychologa?

Problem moczenia nocnego rozpoznaje się, gdy dochodzi do regularnego mimowolnego oddania moczu w trakcie snu u dziecka, które ukończyło 5 rok życia (dziewczynki) lub 6 rok życia (chłopcy). 

Mimowolne oddawanie moczu w nocy - domowe sposoby

1. Zapewnienie regularnych godzin snu może pomóc w synchronizacji cyklu czuwania i funkcji układu moczowego. Staraj się, aby dziecko chodziło spać i wstawało o stałych porach każdego dnia.

2. Zwróć uwagę, aby dziecko regularnie i wystarczająco dużo piło w ciągu dnia, ale unikaj picia większych objętości płynów bezpośrednio przed snem.

3. Zachęcaj dziecko do korzystania z toalety przed pójściem spać, nawet jeśli nie ma silnego parcia na mocz. 

4. Stres może mieć wpływ na nocne nietrzymanie moczu. Staraj się stworzyć relaksującą rutynę przed snem, czytajcie książki, słuchajcie spokojnej muzyki lub wykonujcie inne relaksujące aktywności.

5. Produkty takie jak kofeina, napoje gazowane czy soki owocowe mogą działać drażniąco na pęcherz. Warto unikać ich spożywania w godzinach wieczornych.

6. Zachęcaj dziecko do rozmowy o swoich dolegliwościach. Upewnij się, że fakt moczenia łóżka nie wywołuje w nim niezdrowego poczucia winy, które mogłoby negatywnie wpłynąć na jego poczucie wartości. 

Warto pamiętać, że niekontrolowane oddawanie moczu może być spowodowane różnymi czynnikami, w tym także schorzeniami układu moczowego lub nerwowego. Jeśli problem utrzymuje się, warto skonsultować dziecko z lekarzem pediatrą. W razie wątpliwości, jak dobrze przygotować dziecko do takiej wizyty, zachęcamy najpierw do skorzystania z konsultacji z psychologiem dziecięcym. 

Psycholog dziecięcy - konsultacje w Krakowie

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

ADOS-2 (Autism Diagnostic Observation Schedule) to narzędzie diagnostyczne wykorzystywane do oceny autyzmu u dzieci i dorosłych. Jest to ustrukturyzowany test obserwacyjny, który umożliwia psychologowi identyfikację zachowań autystycznych w różnych kontekstach.

Protokół badania składa się z szeregu zadań, które obejmują interakcję pomiędzy psychologiem a dzieckiem. Psycholog obserwuje zachowania dziecka i przypisuje je do określonych kategorii. Ilościowy wynik badania ADOS-2 jest następnie poddawany analizie. Protokół istotnie wspomaga diagnostykę zaburzeń ze spektrum autyzmu - ze względu na jego standaryzację jest jednym z najważniejszych narzędzi diagnostycznych wykorzystywanych przez psychologów. 

W naszej placówce protokół ADOS-2 przeprowadzany jest zarówno u dzieci jak i u dorosłych (którzy mają wątpliwości czy przypadkiem nie posiadają zaburzeń autystycznych, a nigdy wcześniej nie diagnozowano ich pod tym kątem). 

Diagnoza ADOS-2 w naszym szpitalu składa się zazwyczaj z 3 spotkań: 

1. wywiad z rodzicami (bez udziału dziecka) - 50 min,
2. badanie protokołem ADOS-2 - 70min,
3. spotkanie podsumowujące. 

Koszt procesu diagnostycznego autyzmu metodą ADOS-2 wynosi 1100 zł. 

Diagnoza psychologiczna pod kątem zaburzeń ze spektrum autyzmu z wykorzystaniem skali ADOS-2 - umów pierwszą wizytę u certyfikowanego psychologa

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

W poniższym tekście przedstawiono opis badania ADOS-2 pod kątem diagnostyki autyzmu u dzieci. 

Jak wygląda badanie ADOS-2?

Badanie ADOS-2 zawiera pięć modułów, które dobierane są w zależności od wieku i poziomu komunikacji językowej dziecka. Protokół obejmuje różnorodne zadania, gry i interakcje, które pozwalają na obserwację zachowań związanych z autyzmem. W trakcie testu mogą być wykorzystywane różnego rodzaju zabawki i przedmioty. ADOS-2 ocenia zarówno werbalne, jak i niewerbalne zachowania, umożliwiając kompleksową analizę funkcjonowania badanej osoby. ADOS-2 pozwala na porównanie wyników z populacją referencyjną, co umożliwia bardziej obiektywną diagnozę autyzmu. 

Badanie ADOS-2 nie tylko wspomaga diagnozę, ale również pomaga terapeutom i rodzicom zrozumieć konkretne obszary problemów dziecka z autyzmem. To z kolei daje możliwość zaplanowania ukierunkowanej psychoterapii. 

Warto podkreślić, że ocena zaburzeń ze spektrum autyzmu powinna być przeprowadzana przez certyfikowanych diagnostów ADOS-2! Pozwala to na trafne postawienie diagnozy i uniknięcie nieprawidłowej interpretacji zachowań dziecka przez osoby nie posiadające specjalistycznej wiedzy w zakresie autyzmu. 

Ile trwa badanie ADOS-2?

Przeprowadzenie badania ADOS-2 trwa 50-70 minut. 

Badanie ADOS-2, diagnoza autyzmu u dzieci i dorosłych w Krakowie - umów pierwszą wizytę

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Rozwód rodziców to dla dziecka niezwykle trudne i stresujące wydarzenie, pełne niepewności i negatywnych emocji. Jest to moment przełomowy, który może budzić silny niepokój i lęk, a nawet stać się przyczyną traumy mającej poważne konsekwencje w dorosłym życiu. Aby zapobiec negatywnym skutkom w psychice dziecka, warto zasięgnąć pomocy psychologa dziecięcego, który po przeanalizowaniu konkretnej sytuacji rodzinnej przygotuje dziecko do rozwodu rodziców. W poniższym artykule krótko przedstawimy korzyści, jakie niesie ze sobą wsparcie psychologa dziecięcego w tym trudnym okresie. 

Wsparcie psychologa dla dzieci i rodziców w trakcie separacji - umów wizytę u psychologa dziecięcego

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem).

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

Rozwód z perspektywy dziecka

Dziecko może odczuwać smutek, poczucie winy, a nawet złość. Wszystko to może prowadzić do niepokoju i trudności w zrozumieniu zmiany, jaką niesie za sobą rozwód. Dlaczego jest to dla dziecka takie trudne? Ponieważ rozstanie rodziców zmienia nie tylko codzienne życie, ale przede wszystkim pozbawia dziecko poczucia bezpieczeństwa i stabilności. Reakcje dzieci na rozwód mogą się różnić w zależności od wieku. 

Przedszkolaki (do około 5-6 lat):

• lęk i niepokój wyrażony poprzez problemy ze snem, płacz, moczenie nocne, niechęć do oddzielania się od opiekunów, 
• zachowania regresywne, powrót nawyków niemowlęcych: ssanie kciuka, spanie z jednym z rodziców. 

Wiek szkolny (6-12 lat):

• poczucie winy,
• złość, bunt,
• próby zwrócenia na siebie uwagi,
• objawy psychosomatyczne, np. bóle brzucha. 

Okres nastoletni (13-18 lat):

• uczucie utraty zaufania w stosunku do dorosłych, 
• tłumienie emocji w sobie, 
• izolacja, unikanie rozmów na temat rozwodu, wycofanie emocjonalnie, 
• próby odreagowania poprzez używki: alkohol, papierosy, narkotyki. 

Warto podkreślić, że są to jedynie ogólne tendencje. Każde dziecko reaguje indywidualnie zależnie od posiadanych cech osobowości, doświadczeń życiowych i stopnia wsparcia środowiska (dziadków, wychowawców, starszego rodzeństwa). 

Rola psychologa w zmniejszeniu stresu i lęku u dziecka

Psycholog dziecięcy pomaga dziecku zrozumieć zmianę, jaką jest rozwód rodziców. Daje wsparcie w radzeniu sobie z trudnymi emocjami, tworzy przestrzeń do wyrażania emocji i obaw, co zmniejsza stres oraz pomaga dziecku zbudować zdrowe mechanizmy radzenia sobie z trudnościami. 

Co istotne, terapia psychologiczna umożliwia zachowanie zdrowych relacji między rodzicami a dzieckiem. Specjalista pomaga w tworzeniu pozytywnej komunikacji i umiejętności współpracy, co może zminimalizować negatywny wpływ rozwodu na dziecko. Sesje terapeutyczne pozwalają dziecku łatwiej zaadaptować się do nowej sytuacji życiowej.

Dzieci często przejmują na siebie winę za rozwód rodziców lub czują się odpowiedzialne za sytuację. Terapia psychologiczna ma na celu rozwianie tych uczuć, budowanie poczucia wartości dziecka oraz uświadomienie, że to nie ono jest winne za separację.

Jak rozmawiać z dzieckiem o rozwodzie

Psycholog dziecięcy odgrywa kluczową rolę nie tylko we wsparciu emocjonalnym dziecka, ale również niesie nieocenioną pomoc rodzicom. W trudnych okresie separacji rodzice mogą potrzebować wskazówek, w jaki sposób rozmawiać z dziećmi o zmianie i jak pomóc im zrozumieć to, co się dzieje.

Czego unikać w okresie separacji? Jak psycholog dziecięcy może złagodzić skutki popełnianych przez rodziców błędów?

Dziecko powinno być pozbawione presji i emocjonalnych obciążeń wynikających z konfliktów między rodzicami. Stawianie dziecka w sytuacji, w której jest zachęcane do wyboru jednego z rodziców, może mieć szkodliwe konsekwencje dla psychiki małego człowieka. Jeszcze gorszą praktyką jest negatywne nastawianie dziecka do byłego partnera / partnerki. Manipulowanie dzieckiem i wywieranie na nim presji może prowadzić do problemów emocjonalnych i ogromnego poczucia winy. Ważne jest, aby rodzice nauczyli się utrzymywania zdrowych relacji i wzajemnego szacunku. Dziecko ma prawo do uczciwego traktowania przez obu rodziców. Jeżeli tak nie jest, bardzo trudno jest samodzielnie odbudować w dziecku zaufanie oraz poczucie bezpieczeństwa. Wtedy z pomocą może przyjść psycholog dziecięcy, który jako osoba bezstronna pomoże dziecku ponownie otworzyć się i określić najtrudniejsze problemy, z jakimi się aktualnie mierzy. 

Konsultacje psychologiczne dla najmłodszych!

W trosce o komfort naszych małych pacjentów nawiązaliśmy współpracę z psychologiem dziecięcym Agatą Kwasek. Jeżeli rodzic ma wątpliwości jak przygotować wrażliwe dziecko do ważnego badania lub zabiegu, istnieje możliwość wcześniejszego kontaktu z wykwalifikowanym psychologiem. 

Poznaj korzyści konsultacji z psychologiem dziecięcym:

1. Zmniejszenie lęku i stresu

Dla dziecka perspektywa operacji może być przerażająca. Konsultacje z psychologiem umożliwiają identyfikację lęków i obaw, a następnie opracowanie strategii radzenia sobie z nimi. Dziecko może dowiedzieć się, czego się spodziewać, jakie są procedury oraz jak sobie z nimi poradzić emocjonalnie. 

Rodzice z kolei uczą się, jak komunikować się z dzieckiem w tym trudnym okresie. Wsparcie psychologa pozwala zmniejszyć napięcie psychiczne i fizyczne zarówno przed, jak i po operacji.

2. Komfortowa współpraca z lekarzen, szybsza rekonwalescencja

Dzieci, które są lepiej przygotowane do procedury medycznej, są bardziej skłonne do współpracy z personelem medycznym. Dzięki konsultacjom mają szansę zrozumieć, dlaczego konkretne badanie lub operacja są konieczne oraz dlaczego muszą uczestniczyć w rehabilitacji pozabiegowej. Dzieci zyskują świadomość, jak będą mogły pomóc w procesie. To z kolei sprzyja płynniejszemu przebiegowi procedur towarzyszących zabiegowi oraz skróceniu rekonwalescencji.

Konsultacje z psychologiem dziecięcym nie są istotne tylko w kontekście operacji. Mogą być również nieocenione przy:

• przechodzeniu przez traumę związaną z nagłą chorobą,
• radzeniu sobie z przewlekłymi schorzeniami, wspieraniu emocjonalnym dzieci w czasie długotrwałego leczenia.
• pomocy w zapobieganiu ataków lęku i paniki związanych z badaniami diagnostycznymi, kontaktem dziecka z personelem medycznym. 

Konsultacje psychologiczne dla dzieci w Szpitalu Dworska nie tylko skupiają się na eliminowaniu bólu i cierpienia fizycznego, lecz także na opiece nad ich stanem psychicznym. Integracja opieki medycznej i psychologicznej to holistyczne podejście do leczenia dzieci, którego celem jest poprawa ich komfortu, przyspieszenie rekonwalescencji oraz jakości życia po zabiegu czy podczas choroby.

Przygotuj malucha, naucz się, jak okazywać mu adekwatne wsparcie - umów konsultację u psychologa dziecięcego:

Przygotuj malucha, naucz się, jak okazywać mu adekwatne wsparcie - umów konsultację u psychologa dziecięcego

Uwaga: pierwsza wizyta odbywa się bez obecności dziecka (rodzic przychodzi sam, aby opisać problem).

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę