mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

Dziecko uzależnione od telefonu - objawy

Objawy związane z zachowaniem, emocjami:

• dziecko uzależnia swoje samopoczucie od pozytywnych lub negatywnych reakcji, które otrzymuje poprzez media społecznościowe lub gry online, tracąc zdolność do czerpania satysfakcji z rzeczywistych interakcji, 
• wycofanie z życia rodzinnego, unikanie kontaktów z rówieśnikami z podwórka na rzecz spędzania czasu w świecie wirtualnym,
• irytacja i niepokój - dziecko reaguje agresywnie, wpada w histerię, gdy zostanie poproszone o odłożenie telefonu,
• uczucie pustki, smutek, frustracja, znudzenie, gdy dziecko nie może korzystać z telefonu, 
• zaniedbywanie innych zajęć: zapominanie zadań domowych, pogorszenie wyników w nauce, brak chęci wyjścia z psem na spacer,
• korzystanie z telefonu lub tabletu do późna w nocy, trudności z zasypianiem, budzenie się w nocy. 

Objawy fizyczne:

• zmęczenie i zaczerwienienie oczu, pogorszenie wzroku, 
• bóle głowy, 
• bóle szyi związany z długotrwałym pochylaniem się nad ekranem,
• garbienie się, nieprawidłowa postawa. 

Uzależnienie dziecka od smartfona, tabletu - jak może pomóc psycholog dziecięcy?

Podczas wizyty psycholog przeprowadzi ocenę zachowań i nawyków dziecka, co pozwoli określić stopień uzależnienia i potencjalne tego konsekwencje. W trakcie rozmowy specjalista razem z dzieckiem określają, jaką wartość dla dziecka ma telefon. Dziecko ma szansę określić samopoczucie, które towarzyszy korzystaniu ze smartfona oraz zidentyfikować emocje, które pojawiają się w momencie odłożenia urządzenia. Celem terapii jest nauka umiejętności samokontroli i radzenia sobie z emocjami. Ponadto psycholog dostarcza rodzicom narzędzi i strategii, które pomogą w zarządzaniu czasem dziecka spędzanym na telefonie oraz w stawianiu zdrowych granic.

Jak nauczyć dziecko rozsądnie korzystać z telefonu - rady dla rodziców

Poniższe wskazówki opierają się na wprowadzeniu spójnych zasad oraz wspieraniu dziecka w wypracowywaniu zdrowych nawyków związanych z korzystaniem z telefonu:

1. Wypracuj jasne i konsekwentne zasady dotyczące czasu, jaki dziecko może spędzać na urządzeniu elektronicznym. Stwórz harmonogram, określając konkretne godziny lub ograniczenia czasowe, które będą obowiązywać.
2. Określ miejsca w domu, takie jak jadalnia czy sypialnia, gdzie telefony komórkowe są zabronione. Tworzenie strefy wolnej od technologii może pomóc w skupieniu się na innych czynnościach. 
3. Zaproponuj dziecku alternatywne zajęcia i aktywności, takie jak sport, rysowanie, czytanie książek, gry planszowe czy czas spędzony na świeżym powietrzu. Im więcej możliwości aktywnego spędzania czasu, tym mniejsza szansa na uzależnienie od telefonu.
4. Bądź dobrym przykładem - kontroluj własne korzystanie z telefonu w obecności dziecka. Modelowanie zdrowych nawyków cyfrowych jest kluczowe, ponieważ dzieci często naśladują zachowania dorosłych.
5. Używaj aplikacji do obiektywnej kontroli czasu spędzonego na telefonie. Pozwoli to w sposób niepodważalny i zrozumiały dla obu stron określić granice czasowe, których dziecko nie może przekraczać. 

Uzależnienie dziecka od telefonu, tabletu - umów wizytę z psychologiem dziecięcym

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

 

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę

Nieśmiałość u dziecka w wieku przedszkolnym - korzyści ze współpracy z psychologiem dziecięcym

Korzyści płynące z konsultacji psychologicznej nieśmiałego dziecka:

1. Identyfikacja źródeł nieśmiałości: Psycholog dziecięcy pomoże zrozumieć, co jest przyczyną nieśmiałości u danego dziecka. Czasem może to być spowodowane temperamentem, doświadczeniami życiowymi lub sytuacjami w przedszkolu. Zrozumienie przyczyny jest kluczowe do skutecznej interwencji.
2. Wsparcie w budowaniu pewności siebie: Psycholog dziecięcy może opracować strategie i techniki, które pomogą dziecku poczuć się pewniej w sytuacjach społecznych. To może obejmować gry integracyjne, zabawy z rówieśnikami i stopniową adaptację do stresogennych sytuacji, jakie mogą wydarzyć się w przedszkolu.
3. Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych: Konsultacje z psychologiem umożliwią dziecku naukę komunikowania się z innymi oraz wyrażania swoich potrzeb i uczuć. 
4. Budowanie zaufania do siebie i innych: Poprzez sesje z psychologiem dziecko może nawiązywać relacje oparte na zaufaniu. To pozwoli mu stopniowo otwierać się na interakcje społeczne i budować relacje z rówieśnikami oraz dorosłymi.
5. Wspieranie rozwoju emocjonalnego: Psycholog dziecięcy pomoże dziecku zrozumieć i nazwać swoje emocje, co jest kluczowe dla radzenia sobie z nieśmiałością. Dzięki temu dziecko będzie mogło świadomie zarządzać swoimi uczuciami w kontaktach z rówieśnikami w przedszkolu. 

Jak zachowuje się nieśmiałe dziecko?

Nieśmiałe dziecko może wykazywać różne zachowania w przedszkolu, takie jak:

1. Unikanie interakcji:

Nieśmiałe dzieci mogą unikać kontaktów z rówieśnikami, woląc bawić się same i trzymać się z dala od grupy.

2. Unikanie inicjatywy w kontaktach

Nieśmiałe dzieci mogą unikać inicjowania rozmów lub zabaw, czekając, aż inne dzieci podejdą do nich.

3. Aktywność tylko w mniejszych grupach

Niektóre dzieci mogą czuć się bardziej komfortowo w mniejszych grupach (niż w większych). 

4. Brak pewności siebie

Nieśmiałe dzieci mogą mieć trudności z wyrażaniem swoich potrzeb, emocji czy opinii ze strachu przed odrzuceniem lub krytyką.

Jaki wpływ ma nieśmiałość na naukę i kontakty z rówieśnikami?

Nieśmiałość może prowadzić do ograniczenia szansy na interakcje z rówieśnikami, co może zaburzać rozwój umiejętności społecznych. Podczas zajęć grupowych nieśmiałe dziecko ma trudności z aktywnym udziałem w zadaniach wspólnych, co może ograniczać jego możliwości nauki przez współpracę. Nieśmiałość hamuje rozwój umiejętności komunikacyjnych, co wpływa na zdolność do wyrażania swoich potrzeb, uczuć i myśli. Jeśli nieśmiałość nie jest rozpoznana i nie jest udzielane wsparcie, istnieje ryzyko, że dziecko będzie miało trudności w budowaniu relacji z rówieśnikami, co może prowadzić do izolacji społecznej.

Ważne jest, aby zwracać uwagę na zachowania nieśmiałego dziecka i starać się zrozumieć, jakie są jej przyczyny. Wsparcie psychologiczne oraz wsparcie ze strony nauczycieli i rodziców może być kluczowe w budowaniu pewności siebie i umiejętności społecznych u nieśmiałych dzieci.

Przyczyny nieśmiałości u dzieci w wieku przedszkolnym

Nieśmiałość u dziecka może być wynikiem różnych czynników, w tym zarówno indywidualnych cech temperamentu, jak i doświadczeń życiowych. Niektóre zaburzenia psychiczne i choroby mogą również wpływać na poziom nieśmiałości u dziecka. Warto zauważyć, że nieśmiałość nie zawsze jest bezpośrednio związana z zaburzeniem psychicznym, ale może być jednym z objawów lub skutkiem pewnych stanów, np. 

1. Zaburzenia lękowe:

   • Dzieci z zaburzeniami lękowymi często odczuwają silny dyskomfort psychiczny przed kontaktem z nieznanymi osobami. 

2. Depresja dziecięca:

   • Dzieci cierpiące na depresję mogą wykazywać ogólną apatię, wycofanie się z interakcji społecznych i unikanie towarzystwa.

3. Zaburzenia spektrum autyzmu (ASD):

   • Dzieci z ASD czasami posiadają trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji społecznych, co może być interpretowane jako nieśmiałość.

4. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD):

   • Niektóre dzieci z OCD mogą wykazywać nieśmiałość w związku z obawami dotyczącymi utrzymania czystości czy poczucia bezpieczeństwa. 

5. Zaburzenia związane ze stresem:

   • Dzieci, które doświadczyły traumy lub stresujących sytuacji, mogą reagować poprzez wycofanie się i nieśmiałość.

6. Zaburzenia uwagi i nadpobudliwości (ADHD):

   • Dzieci z ADHD czasami wykazują trudności w utrzymaniu uwagi podczas interakcji społecznych. 

7. Zaburzenia neurobiologiczne:

   • Niektóre zaburzenia neurobiologiczne mogą wpływać na rozwój umiejętności społecznych i być związane z nieśmiałością.

W każdym przypadku ważne jest skonsultowanie się z profesjonalistą, takim jak psycholog dziecięcy, aby dokładnie ocenić sytuację i zaplanować odpowiednie podejście terapeutyczne. Diagnoza i terapia mogą znacząco pomóc dziecku w pokonaniu nieśmiałości związanej z zaburzeniami psychicznymi.

Nieśmiałe dziecko - umów wizytę u psychologa dziecięcego

mgr Agata Kwasek - psycholog, seksuolog, psycholog dziecięcy, diagnosta ADOS 2

Wybierz specjalistę